پرسش :

متأسفانه بنده و اکثر مردم به خاطر سوء پیشینه رفتار خانم های بدحجاب در برابر نهی از منکر دیگران، هراس دارند. هرگاه می خواهم کسی را نهی از منکر کنم، از اینکه برایم آبروریزی درست کند هراس دارم. وظیفه ما دقیقاً چیست؟

پاسخ :
همه مراجع تقلید: اگر احتمال بدهد او در انظار عمومی جواب بدهد و موجب آبروریزی بشود و آبروی در خطر باشد، (این یعنی مفسده وجود دارد و) در این موارد امر به معروف جایز نیست البته این احتمال باید احتمال عقلایی باشد و صرف احتمال ضعیف ضرر، رافع تکلیف نیست.[1]
 
تبصره: امر به معروف و نهی از منکر دارای مراتب و مراحلی است؛ اولین مرتبه آن است که انزجار قلبی و ناراحتی درونی را با قیافه اظهار بدارد و چشم خود را ببندد یا اینکه چهره را عبوس کرده و خود را گرفته نشان دهد، انجام این مرحله که ضرر و مفسده جانی و مالی و آبرویی ندارد، واجب است.
 
پی نوشت:
[1]. امام، توضیح المسائل، م 2791 و تحریر الوسیله، امر به معروف، گفتار در شرایط وجوب، شرط چهارم، م 1؛ مکارم، توضیح المسائل، م 2414؛ صافی، توضیح المسائل، م 2862؛ نوری، توضیح المسائل، م 2789؛ خامنه‌ ای، سایت، احکام موضوعی، امر به معروف؛ سیستانی، توضیح المسائل، ج 1، م 2211 و 2212؛ بهجت، توضیح المسائل، م 1608؛ فاضل، توضیح المسائل، م 2124؛ دفتر مراجع تقلید.

منبع: احکام امر به معروف، علی گرجی، نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها، نشر معارف‫، ۱۳۹۵.