پرسش :

آیا لبخند زدن هم می تواند نوعی امر به معروف و نهی از منکر باشد؟ مثلاً اگر شخصی بی احترامی کند و یا مسخره کند با لبخند معنادار، اشتباه او تذکر داده شود.


پاسخ :
همه مراجع تقلید: اگر لبخند معناداری باشد، به طوری که خطاکار به اشتباه خودش پی ببرد و احتمال بدهیم که چنین برخوردی اثر می کند جایز است از این راه وارد شد [البته لبخند به غیرهمجنس چه بسا مفسده داشته باشد و حرام است].[1]
 
پی نوشت:
[1]. امام، توضیح المسائل، م 2814 و تحریر الوسیله، امر به معروف، گفتار در مراتب، مرتبه دوم، م 2 و گفتار در شرایط وجوب، شرط دوم، م 3؛ بهجت، استفتائات، معاشرت با جنس مخالف، س 701؛ خامنه‌ ای، اجوبة الاستفتائات، س 1330 و استفتائات جدید، س 1072 و سایت، احکام موضوعی، امر به معروف؛ صافی، توضیح المسائل، م 2865 و300 پرسش، ج 1، س 235؛ فاضل استفتائات، ج 1، س 949؛ نوری، توضیح المسائل، م 2801؛ مکارم، توضیح المسائل، م 2419؛ سیستانی، توضیح المسائل،ج 1، م 2212 و 2213.

​​​​​​​منبع: احکام امر به معروف، علی گرجی، نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها، نشر معارف‫، ۱۳۹۵.