پرسش :

با توجّه به این که تغییر جنسیّت از نظر طبّى در غیر از موارد خنثى (دوجنسى) به تعبیر اطبا تنقیص جنسیّت محسوب مى شود، گاهى اطبا با مواردى مواجه مى شوند که شخص از نظر ظاهر بدن بدون هیچ شبهه اى یا مرد است یا زن، ولى داراى تمایلات، احساسات و عواطف جنس مخالف است. بسیارى از این افراد مى گویند که اگر این تغییر ولو به طور صورى و ظاهرى صورت نگیرد، انتحار خواهیم کرد (تاکنون دو بار این مسأله پیش آمده است) و با توجّه به این که آمارهاى علمى نشان مى دهد این گونه افراد شش الى شانزده ماه بعد، از وضعیّت جدید پشیمان خواهند شد، آیا اطبا در این گونه موارد که با تهدید انتحار مواجه اند، مى توانند از باب این که حفظ نفس مقدّم بر حفظ عضو است، این عمل را انجام دهند؟

پاسخ :
تغییر جنسیّت دو صورت دارد: گاهى صرفاً ظاهرى و صورى است، یعنى اثرى از آلت جنس مخالف در او نیست و فقط یک جرّاحى صورى در او انجام مى شود و چیزى شبیه آلت جنس مخالف ظاهر مى گردد، این کار جایز نیست، و گاهى واقعى است، یعنى با جرّاحى کردن، عضو تناسلى مخالف ظاهر مى شود، این کار ذاتاً جایز است و محذور شرعى ندارد، به ویژه در مواردى که آثار جنس مخالف در او باشد، امّا چون این جرّاحى نیاز به نظر و لمس دارد تنها در موارد ضرورت مانند آنچه ذکر کرده اید مجاز است.

منبع: احکام غرب نشینان، مطابق با فتاوای آیت الله العظمی مکارم شیرازی (دام ظله)، تهیه و تنظیم: محمدصادق مطهری فرد، انتشارات نسل جوان، 1395.