در چند موردى که خواستگارى رفته ام نتوانسته ام راه را تا آخر ادامه بدهم و بعد پشیمان شده ام، هر موقع که به خواستگارى مى رویم و موقعى که با دختر هم صحبت مى شوم، اولین سؤالى که از او مى پرسم این است که آیا شما به من علاقه دارى؟ اگر جواب داد نه، که دیگر هیچ حرفى نمى زنم و با ناراحتى جلسه را ترک مى کنم و بعد به پدر و مادرم مى گویم که ما به توافق نرسیدیم. ولى اگر جواب داد آرى، بقیه صحبت را ادامه مى دهیم و بعد به دختر مى گویم بعدا جوابش را مى دهم. ولى بعد از جلسه خواستگارى یه افکار و سؤالاتى ذهنم را مشغول مى کند، مثل: آیا او واقعا به من علاقه دارد؟ آیا او من را به خاطر خودم مى خواهد یا مال و اموال و...؟ و سؤالاتى از این قبیل... و در آخر در درونم به نتیجه اى نمى رسم و پیغام مى دهم که نه ما براى هم مناسب نیستیم و باز هم مجرد مى مانم! حال به نظر شما مشکل از کجاست؟ و چه باید بکنم؟