پرسش :

آیا وطن ‌دوستی اشکال دارد؟

پاسخ :
الف) به طور طبیعی هر کس به سرزمینی که در آن زندگی می‌کند، علاقه‌مند است و دوست دارد که سرزمین او پیشرفت کند و از حوادث روزگار در امان بماند. این حد از وطن‌دوستی کاملاً طبیعی است و اشکالی ندارد. مخصوصاً زمانی که وطن انسان مرکز دین و دیانت و پایگاه ایمان و معنویت است، وطن دوستی ماهیتی اعتقادی پیدا می‌کند و یک ارزش دینی به شمار می‌آید و دفاع از آن دفاع از حق، حقیقت، دین و ایمان است.

ب) وطن‌دوستی افراطی ارزش‌های دینی را انکار و ملت‌های مسلمان را پاره پاره می‌کند، آنها را مقابل هم قرار می‌دهد، اهل ایمان را از اتحاد باز می‌دارد، انسان را از درک اشتباهات و نقاط ضعف ملت خود باز می‌دارد، امتیازات دیگر ملل را انکار می‌کند و عامل کینه و دشمنی در بین مردم جهان می‌شود.

پ) وطن ما ایران از دیرباز مرکز توحید و یکتاپرستی بوده و با خون هزاران شهید درآمیخته و به تربت پاک پیامبرها، عارف‌ها و صالحان بسیاری متبرک شده و قرن‌هاست که پایگاه دفاع از اهل بیت (علیه السلام) است. از این رو علاقه به چنین وطنی و تلاش برای پیشرفت آن و دفاع از مرزهای آن را نباید وطن دوستی مذموم شمرد.

منبع: هفتاد و شش پرسش و پاسخ درباره اخلاق و رفتار، غلامرضا حیدری ابهری، انتشارات قدیانی، 1393.