آیا عامل صرفاً ضامن تلف شدن اصل سرمایه است، یا علاوه بر آن ضامن بدهى هاى حاصله و خسارات وارده ناشى از اتلاف اصل سرمایه نیز مى باشد؟ توضیح این که شخص «الف» طىّ عقد مضاربه یک میلیون تومان به شخص «ب» تحویل مى دهد و شخص «ب» بدون تعدّى و تفریط اصل سرمایه را تلف کرده، و مبلغ دو میلیون تومان نیز بدهکار مى شود، و به سرمایه گذار مراجعه نموده و خواستار پرداخت بدهى از سوى وى به علّت عدم تعدّدى و تفریط مى گردد. سرمایه گذار على رغم این که عدم تعدّدى و تفریط را قبول دارد، مجوّز شرعى پرداخت بدهى را طلب مى نماید. حکم شرعى چیست؟