اینجانب پس از عروسى با همسر اوّلم از او جدا شده و طلاق هم به صورت مدخوله ثبت گردید. سپس با مرد دیگرى با علم و اطّلاع از غیر باکره بودن اینجانب ازدواج کردم؛ امّا متأسّفانه پس از دو و نیم سال که از عقد مى گذرد و ما با هم رفت و آمدهایى بسیار و مسافرت و خلوت هاى مکرّر داشته ایم قصد طلاق دارد و ادّعا مى کند که چون مواقعه انجام نشده، نصف مهریّه را مى دهم و با این استدلال که چون اصل بر عدم مواقعه است، قصد دارد با اتیان یک سوگند دروغ، حقّ مرا ضایع کند. آیا ایشان با علم و اطّلاع از عدم بکارت و رفت و آمد قریب به سه سال و خلوت هاى بسیار و برخوردارى از سلامت جنسى کامل، مى تواند با استناد به اصل عدم مواقعه، ادّعاى خود را ثابت کند؟