قریب به هفت سال است که بنده، و سال ها قبل از آن خانواده ام متوجّه شدیم که برخى از افراد فامیل و حتّى خویشاوندان بسیار نزدیک به دلایل متعدّد (از جمله حسادت و مانند آن) جهت متزلزل نمودن بنیان خانواده ها دست به اقداماتى مى زنند که موجبات تعجّب و کنجکاوى ما را برآورد. از جمله این امور مى توان به اختلاف انداختن بین خانواده ما و دیگر خویشاوندان و متوسّل شدن به برخى افراد تحت عنوان دعانویس (که خود بنده بارها شاهد عمل کردن به دستورات این افراد توسّط افراد فامیل در منزل خودمان بودم) اشاره کرد. همین امر باعث شد که خانواده بنده با بسیارى از خویشاوندان قطع ارتباط کنند که این مسأله باعث رنجش اینجانب شده است. مهمتر از همه این که بعد از مشاهده این قبیل اقدامات توسّط افراد فامیل (از جمله دعانویسى) متأسفانه خانواده بنده نیز جهت مقابله با این اقدام، متوسّل به همان به اصطلاح دعانویس ها شدند (البتّه فقط و فقط براى دفع و جلوگیرى از اثرات سوء اعمال دیگران) و بارها آنها را از این کار منع کردم، امّا آنها عنوان داشتند که تنها راه مقابله با این قبیله اقدامات همین است و تا الان نزدیک به یک سال است که خانواده بنده با این مشکل دست و پنجه نرم مى کند و حتّى براى موفقیّت بنده و حفاظت از شرّ مردم، بارها دعا نوشته اند امّا بنده هیچ کدام از آنها را استفاده ننموده ام و براى دفع شر نیز صدقه داده ام، یا معوذتین را هر روز صبح خوانده ام. به نظر حضرتعالى در این مورد چیست؟