پرسش :

زنى با بذل تمام مهریّه اش، طلاق خلع گرفته و صیغه طلاق هم جارى گردیده، لکن زن بلافاصله پشیمان شده، و در حضور شهود به مهریّه اش رجوع نموده، وآن را از همسرش مطالبه کرده است. در نتیجه طلاق، رجعى شده و مرد نیز به وى رجوع نموده و از همان ابتداى جارى شدن صیغه طلاق، زندگى مشترک را مجدّداً آغاز کرده، و به طور طبیعى با هم مسافرت رفته، و در جمع فامیلى و عمومى زن بدون حجاب در کنار همسرش بسر مى برده است. ولى مرد پس از اتمام عدّه، منزل را ترک کرده، ومدّعى است صیغه طلاق جارى، و عدّه نیز سپرى شده، و رجوعى صورت نگرفته است. لطفاً به سؤالات زیر پاسخ دهید: الف) با توجّه به شهادت شهودى از اهل ثقه که شهادت مى دهند زوجه مهریّه اش را از همسرش مطالبه کرده، آیا رجعى شدن طلاق و تعلّق مهریّه به زوجه ثابت مى گردد؟ ب) با عنایت به این که شهود متعدّد حاضر به شهادت آنچه در مقدّمه سؤال گفته شد هستند، آیا این ظاهر حال، براى اثبات ادّعاى زن و رجوع شوهر، کافى است، یا زن باید قصد رجوع شوهر را ثابت کند؟

پاسخ :
هرگاه شهود عادل شهادت بر رجوع زن به بذل و رجوع شوهر به زوجیّت مى دهند، یا شهادت مى دهند که پس از طلاق و در زمان عدّه و پس از آن معاشرت آنها همچون معاشرت زن و شوهر بوده ادّعاى زوج پذیرفته نمى شود.

منبع: استفتائات جدید، آیت‌‌ الله العظمی مکارم شیرازی دام ظله، جلد 4، تهیه و تنظیم: ابوالقاسم علیان نژادی، قم: انتشارات امام علی بن ابی‌طالب علیه ‌السلام، 1393.