پرسش :

چندى پیش در مسجدى دعایى دیدم که متأسفانه سندش ذیل آن قید نشده بود. از آنجا که دعاى مورد نظر و مطلب عنوان شده پیرامون آن، خیلى با عظمت بود، لطفاً نظرتان را پیرامون سند و اعتبار آن بیان فرمایید: «مرحوم مجلسى مى گوید: بنده خاطى محمّد باقر بن محمّد تقى شبى از شب هاى جمعه در ادعیّه خود مرور مى کردم. نظرم به دعاى قلیل اللفظ و کثیر المعنایى افتاد و آن دعا را خواندم. هفته دیگر شب جمعه خواستم همان دعا را بخوانم، ناگاه صدایى از خانه شنیدم که أیّها الفاضل الکامل هنوز کرام الکاتبین از نوشتن ثواب این دعا که در شب جمعه قبل خواندى فارغ نشده که تو مى خواهى دوباره آن را بخوانى! و آن دعا این است: «الحمد لله مِنْ اوّل الدّنیا الى فنائها ومن الاخرة الى بقائها، الحمد لله على کلّ نعمة، استغفر الله من کلّ ذنب واتوب الیه، یا ارحم الرّاحمین». نظرتان در مورد دعاى فوق چیست؟

پاسخ :
دعاى مذکور در جلد 105 بحارالانوار، ص 35 نقل شده، ولى همان گونه که در کتاب مذکور آمده سند معتبرى ندارد؛ امّا مضمون دعا مضمون خوبیست و مى توان به قصد قربت مطلقه انجام داد.

منبع: استفتائات جدید، آیت‌‌ الله العظمی مکارم شیرازی دام ظله، جلد 4، تهیه و تنظیم: ابوالقاسم علیان نژادی، قم: انتشارات امام علی بن ابی‌طالب علیه ‌السلام، 1393.