پرسش :

عظمت پیامبر اسلام (صلّی الله علیه و آله) از زبان برخی از غیر مسلمانان چگونه بیان شده است؟


پاسخ :
تقریباً در تمام تواریخ ـ اعم از تاریخ هایى که به دست مسلمانان یا غیر مسلمانان نگاشته شده ـ به مسأله پاکى و امانت دارى پیامبر (صلّى الله علیه و آله) اشاره شده تا آنجا که حتى در جاهلیت نیز همه مردم او را به این صفت مى شناختند و لقب امین به او داده بودند، بلکه بعد از ظهور اسلام نیز مخالفان او امانت هاى خویش را نزد وى مى گذاشتند به همین دلیل هنگام هجرت پیامبر اسلام (صلّى الله علیه و آله) به مدینه یعنى پس از گذشتن سیزده سال از ظهور اسلام، به حضرت على (علیه السلام) دستور داد در مکه بماند و امانت هاى مردم را به آنان برساند سپس به مدینه هجرت کند.

بهتر این است این سخن را نیز از زبان دیگران بشنویم و ببینیم آنها که ظاهراً با او بیگانه اند چه گواهى هاى صریحى در این زمینه داده اند.

1. در کتاب عذر تقصیر به پیشگاه محمد (صلّى الله علیه و آله)، از جان دیون پورت انگلیسى نقل مى کند که: «بدون شک اگر او (محمد) را یکى از نوادر جهان و پاک ترین نابغه اى که گیتى توانسته است تاکنون پرورش دهد نیاوریم؛ باید او را یکى از بزرگترین انسان ها و یگانه شخصیتى بدانیم که قاره آسیا مى تواند به وجود چنین فرزندى بر خود ببالد».(1)

2. در کتاب محمّد رسول الله (صلّى الله علیه و آله) از کتاب اسلام از نظر وُلتر چنین نقل شده که ناپلئون در انتقاد از نمایشنامه وُلتر که در آن اهانت ها به ساحت پیامبر اسلام (صلّى الله علیه و آله) روا داشته مى گوید: «وُلتر به تاریخ و وجدان بشرى خیانت کرده، زیرا سجایاى عالى محمد(ص) را انکار نمود و مرد بزرگى را که بر چهره جهانیان فروغ الهى تاباند، موجود دیگرى معرفى کرده است.»(2)

3. اتفاقاً همین وُلتر در اواخر عمر خود در آن نمایشنامه موهن تجدید نظر نموده و با صراحت اعتراف مى کند: «در محمد (صلّى الله علیه و آله) چیزى وجود دارد که احترام همگان را بر مى انگیزد، و من در حق محمد (صلّى الله علیه و آله) بسیار بد کردم».(3)

4. در کتاب دایرة المعارف بریتانیا ذیل کلمه قرآن چنین آمده است: «محمد (صلّى الله علیه و آله) در میان رجال و شخصیت هاى بزرگ دینى و مذهبى جهان، موفق ترین و پیروزمندترین شخصیت عالم، به شمار مى آید و رسالت او توأم با توفیق و پیروزى قابل توجهى بوده است.»(4)

5. گوستاولوبون فرانسوى نویسنده کتاب معروف تمدن اسلام و عرب مى گوید: «سادگى و آشکار بودن اصول عقاید اسلامى، به علاوه رفتار با مردم از روى عدل و احسان که سکّه روشنش بر روى دین و مذهب اسلام خورده است سبب شد که تمام روى زمین را تسخیر کند.»

6. لامارتین شاعر معروف فرانسوى درباره او پس از شرح مفصّلى در ستایش پیامبر اسلام (صلّى الله علیه و آله) چنین مى گوید: «این است محمد (صلّى الله علیه و آله) به هر میزانى که با آن عظمت را بتوان اندازه گیرى کرد ناچاریم بگوییم در عالم بزرگتر از محمد (صلّى الله علیه و آله) مردى نیست».(5)

7. طبیب و نویسنده معروف مادى لبنانى در اشعار بسیار بلیغى که درباره پیامبر اسلام (صلّى الله علیه و آله) سروده او را بهترین مدبر و حکیم و دانشمند و خداوند سخاوت و سخن و مرد عقل و سیاست و قهرمان میدان نبرد معرفى مى کند؛ و اوصافى براى او در این زمینه بیان کرده که در نوع خود بى نظیر است.(6)

8. اگر چه جمعى از مورخان غربى مغرض و سودجو تلاش کرده اند ترسیمى بر خلاف واقعیت از پیامبر اسلام (صلّى الله علیه و آله) کنند، ولى پاسخ آنها همان است که یکى از محققان خودشان به نام یوحنا واکنبرت در کتاب محمد و اسلام از نویسندگان متعصب و مغرض که بر خلاف حقیقت درباره پیامبر اسلام (صلّى الله علیه و آله) مطالبى نوشته اند انتقاد کرده؛ چنین مى نویسد: «به هر قدر شخص به حقایق معتبر تاریخى و مصادر موثق و صحیحى که راجع به گفتار و رفتار و حالات محمد (صلّى الله علیه و آله) مطالبى از روى حقیقت نوشته اند مراجعه نماید، بدگویان این پیامبر مانند: مارکس و بریدر و سایر این افراد، در نظرش حقیر و بسیار ضعیف جلوه مى کنند».(7)

کوتاه سخن این که: نه تنها دوستان و پیروان او، بلکه مخالفان و دور افتادگان از او آن قدر درباره صفات و سجایا و ملکات فاضله اخلاقى و برنامه هاى پرارزش زندگى شخصى و اجتماعى او سخن گفته اند که هر گاه جمع آورى شود چندین کتاب بزرگ را تشکیل مى دهد.

پی‌نوشت‌ها:
(1). عذر تقصیر به پیشگاه محمد و قرآن، صفحه 14.
(2). محمّد رسول الله(صلى الله علیه وآله)، صفحه 142.
(3). همان، صفحه 143.
(4). دایرة المعارف بریتانیا، چاپ یازدهم، ماده قرآن.
(5). نقل از کتاب تاریخ ترکیه، طبق نوشته فرهنگ اسلام شناسان خارجى، صفحه 61.
(6). فرهنگ اسلام شناسان خارجى، صفحه 534.
(7). محمد در نظر دیگران، به نقل از فرهنگ اسلام شناسان خارجى، جلد 1، صفحه 164.

منبع: پیام قرآن‏، آیت الله العظمى ناصر مکارم شیرازى، دار الکتب الاسلامیه‏، تهران‏، 1386.