دختری هستم ۲۶ ساله دانشجوی کارشناسی ارشد و دارای یک خانواده پرجمعیت که همشون ازدواج کردن...۱۹ سالم بود که با یک پسر آشنا شدم که صاف و ساده بودن و اخلاقشونم خیلی خوب ولی از لحاظ شرایط برای ازدواج آماده نبودن با این حال مامانش اومد خواستگاری و مادرم به شدت مخالفت کرد...ولی رابطه ما تموم نشد و دورادور حرف میزدیم خیلی کم. تا اینکه من بهش گفتم برو ازدواج کن چون ۱۰۰ سالم منتظر باشی مامانم راضی نمیشه...ازدواج کرد و بعد یک سال تو نامزدی طلاقش داد علتشم وقتی پرسیدم گفت خیال میکردم با اومدن یکی دیگه تو فراموش بشی ولی نشدی...مهریشو کلا داد و طلاقش داد. الان از اون قضیه ۲ سال میگذره و من حس میکنم واقعا دوسم داره چون داره شرایطش رو بدون اینکه به من مستقیم بگه درست میکنه. و میخواد از شوهرای خواهرام عقب نمونه..با اینکه تا الان خواستگارای زیادی اومدن که باب میلم مادرم بودن ولی به دلم ننشستن و هم اینکه از لحاظ منطقی با من سازگار نیستن چون من دارای شور و هیجان زیادی هستم و دلم میخواد زندگی پر از سوپریز داشته باشم که پیش این آقا هم همیشه حس خوبی دارم خانواده ایشون کلا راضی ان و مامانش منو خیلی دوست داره . الان به تازگی موضوع پسره رو به مامانم گفتم که از وقتی شنیده مثل دیونه ها فقط داد و بیداد میکنه که اون یکی رو طلاق داده تحصیلاتش از تو کمتره و کار اداری نداره... حتی همه خواهر برادرام مخالفن...ولی باید بگم اخه چرا؟ ما کاملا منطقی و خیلی با آرامش همدیگرو میخوایم سنمونم ۲۶ من و ۳۰ اونه یعنی دیگه عاقلیم و واقعا میدونم رابطمون دو طرفه هست..الانم نمیدونم چجوری با خانوادم صحبت کنم فقط داریم صبر میکنیم حتی شده چندین سال...اینم بگم خانوادم زیادی منفی نگرن در تمامی قضیه ها لطفا راهنمایی کنید آیا من در اشتباهم یا خانوادم؟ چیکار کنم؟