شرح پرسش :
خانمی هستم که ۱۲ ساله ک ازدواج کردم. بخاطر نداشتن خانواده سالم و شرایط سختی که داشتم، به خاطر فرار از خانوادم تن به ازدواجی دادم که اصلا دوست نداشتم. من با کسی ازدواج کردم که اعتیاد داشت. به همین خاطر و نیز دخالتهای خانواده اش، از همان ابتدا با مشکلات خیلی جدی مواجه میشدم و من چون به دلایلی تن به این ازدواج داده بودم سعی میکردم صبر کنم و زندگی کنم. طوری رفتار میکردم که انگار بهترین زندگیو داشتم. اما به مرور که زندگی ما میگذشت، همسرم به خاطر اعتیادش مدام من و کتک میزد. واقعا زیر بار مشکلات له شده بودم. حال بعد ۱۲ سال فقط کمی از لحاظ مالی بهتر شدیم اما اعتیا د همسرم بیشتر شده و من از لحاظ روحی و جنسی و ... واقعا احساس کمبود دارم . جالب این که اصلا هم سعی ندارد قدمی برای بهبودیش بردارد. در طی این مدت بخاطر عدم محبت و نیاز شخصیم و احساس تنها بودنم با کسی اشنا شده ام... اما با وجود اینا ته دلم ناراحته و احساس پستی می کنم. دوست ندارم با ابروی خودم بازی کنم. لطفا بگید که تکلیف من تو این زندگی چیه؟ من باید چیکار کنم؟