زن ۲۷ ساله ای هستم که یه بچه دارم و الانم باردارم وشوهرم خیلی بداخلاق و بددهنه و ۶ ساله کتکم میزنه و هیچ کس پشتم نبود که طلاق بگیرم ترسیدم طلاق بگیرم پدر و مادرم بهم سخت بگیرن وبدتر بشه و فامیل عذابم بدن صبر کردم ولی تحملم تموم شده حتی حدود یکساله جاشوازم جداکرده و فقط وقتی نیاز داره میاد شراغم وثتی بهش لبراز علاقه میکردم انگار که وظیفمه خودشو میگرفت و یادم نیست آخرین بار کی بهم ابراز علاقه کرده مگر تو رابطه ها! خیلی دلم میخواست بغلم کنه بهم محبت کنه اما بااینکه باردارم اصلا بهم توجه نمیکنه و کمکم نمیکنه و حتی هیچ تفریحی نداریم چشم چرونم هست ولی زیربار نمیره هیچ علاقه ای بهش ندارم ولی فقط بخاطر بچه هام موندم واینکه هیچ پشتوانه ای ندارم و حالا عاشق پسری شدم که هیچ رابطه ای جز پیامک نداریم و حتی خوب میشناسمش ولی اون خیلی بامحبته وخیلی خوب درکم میکنه حتی اگر بخوام نمیتونم فراموشش کنم چون قبلا دوستش داشتم و تازه فهمیدم اونم منو دوست داشته خیلی پسرخوبیه حتی اگر بگم پیام نده قبول میکنه ولی بهم گفت نمیتونم بهت فکر نکنم حرفایی که شوهرم هیچ وقت بهم نزد حالا من چکار کنم منم حقمه دوست داشته بشم و بهم محبت بشه منم حقمه کسی رو دوست داشته باشم و آرامش داشته باشم چرا نباید حالم خوب باشه! مادر این پسر خیلی سختگیره به هیچ عنوان راضی به ازدواج پسرش با یه زن بچه دار نمیشه وگرنه ....دیگر از این زندگی لعنتی خسته شدم چرا هیچ حقی ندارم! وقتی شوهرم بهم توجه نمیکنه، آیا اشکال داره فقط با هم چت کنیم و هیچ وقت رابطه نداشته باشیم! دیگه از کمبود محبت خسته شدم.