دختری هستم ۲۰ ساله و محجبه. که پدری دارم با عقاید نسبتا متفاوت با خودم کاملا مخالفه از اینکه شهدا وطلبه های مشاور دینی و... رو الگوی خودم قرار بدم و همچنین سرزنشم میکنه که بعضی از شهدا محب من هستن ... مخصوصا وقتی میبینه که من پس زمینه گوشی و کامپیوتر یا هرجایی و عکسی از اون شهید گذاشتم. همش میگه این کارت باعث گناهه وتن و بدن اون شهید ومیلرزونی. ولی واقعا من فقط برای این عکساشونو میذارم که اگه زمینه ساز گناهی فراهم میشه با دیدن عکس اونا از اون کار جلوگیری میشه. خیلی دوست دارم به مزارشون سر بزنم حداقل ماهی یه بار. یا حتی جاهای زیارتی که امام زاده دارن برم اگه مثلا هفته ای یه بار بخوام برم اینجور جاها باهام یه جور بدی برخورد میکنه. یا حتی پدرم میگه افسردگی میاره سالی یه بار برو... ومن برای هربار رفتنه یواشکیم واقعا دلشوره ودلهره میگیرم. اخه اگه به پدرم بگم اجازه نمیده و ... اگه نگم خوب استرس بدی منو میگیره همش فکر میکنم کار خطایی انجام میدم. پیش خودم همش میگم نکنه پدرم واقعا فکرش درست تره تو این مسائل و من کارم اشتباهه که انقدر پایبند به اینجور چیزام... من مجبور میشم که زمانی که دانشگاه میرم کلاس هامو که تشکیل نمیشن و به جای اینکه ب خونه برم بدون اجازه پدرم میرم گلزار شهدا ویا حتی هیئت زمانی که وفات باشه... میخواستم بدونم ایا گناه میکنم بدون اینکه پدرم بدونه میرم؟ اخه واقعا رفتن به گلزار شهدا وهیئت به من ارامش میده وخیلی کمتر دچار گناه میشم یعنی احساس میکنم در پناه اونام و کمکم میکنن وقتی پیششون میرم و وقتی که نمیرم احساس میکنم خیلی شیطون بهم نزدیک میشه و شهدا رو فراموش میکنم وراهشونو گم میکنم که چیا ازمون خواستن من مدیون این شهدا واهل بیتم این شهدا دست منو گرفتن و از گناه نجاتم دادن ،واقعا برام غیر ممکنه که نرم پیششون وخادمی نکنم.. خواهش میکنم بهم بگید کارم اشتباهه یانه؟