دختری ۲۳ ساله هستم که عاشق مردی ۳۶ ساله شده‌ام. همه می‌گویند اشتباه است. همیشه به من می‌گفت ازدواج! الان هم خیلی وابسته‌اش شده‌ام و متاسفانه دختر بودنم را از دست داده‌ام. خیلی گریه می‌کنم. خانواده مذهبی دارم و اطلاعی هم ندارند. طرفم چند بار خیانت کرده و می‌گوید تو شکاکی ولی بسازی از زندگیم نمی‌روی. خیلی داغونم، میدانم اگر زنش شوم بدبخت می‌شوم چون هرزه است. اولین دوست پسرم بود چندسالی است باهم هستیم. تا بحال دو بار رابطه را بهم زدیم اما من طاقت نیاوردم وبرگشتم. متاسفانه الان درسم تازه تمام شده و تنها سرگرمی‌ام باشگاه است. یک خواهر بزرگتری دارم که عقد کرده و از جریان دوستی‌ام باخبر بوده، اما از رابطه بین ما اطلاعی ندارد. راستش هم خیلی عاشقشم هم بخاطر اینکه بکارتم را از دست دادم نمی دانم چیکارکنم.