پرسش :

پسری هستم ۲۵ ساله، که وابستگی زیادی به دوستانم دارم و این همیشه باعث آزارم هست، راه نجات چیست؟


پاسخ :
وابستگی یکی از ویژگی های شخصیتی است که باعث دردسر فرد می شود و افراط در وابستگی عاطفی در دوستی ها استقلال شخصیتی فرد را به خطر می اندازد و مانع پیشرفت در تحصیل و سایر موضوعات زندگی می شود هدف از دوستی ها و صمیمت ها افزایش آگاهی، رشد و تکامل اجتماعی و آرامش است. در حالی در این وابستگی ها نه تنها آرامش روحی و روانی وجود ندارد بلکه استقلال شخصیت و حتی عزت نفس و خودارزشمندی فرد را کاهش می دهد و فرد را که ممکن است زمینه اضطراب و رفتارهای وسواس گونه ارتباطی داشته باشد را تشدید می کند.

بنابراین شما باید دوستی ها و صمیت های خودتان را طوری تنظیم کنید که آسیبی به اعتماد نفس  نزند و نفس کشیدن بدون طرف مقابل برایتان آسان باشد. بنابراین باید با یک دورن نگری علت اینگونه وابستگی های پاتولوژیک و سرمایه گذاری های عاطفی را پیدا کنید و ضررهایی که تا کنون در این مورد داشته اید را بنویسید. در ضمن نکات زیر برای انتخاب دوست پیشنهادمی شود:

۱- از نظر سنی زیاد اختلاف نداشته باشید.

۲- دلایل و اهداف دوستی را بنویسید.

۳- سعی کنید دوستان متنوع داشته و به هیچ وجه روی یک دوست سرمایه گذاری روانی و عاطفی کامل نکنید.

۴- انتظارات و موضوعاتی که از همدیگر دارید را به صورت منطقی مطرح کنید.

۵- تعادل را حفظ کنید و سعی نکنید زندگی خودتان را به دیگری پیوند بزنید.

۶- سعی کنید در گفت و گو ها شفاف حرف بزنید.

۷- تمام آنچه که در درون دارید و یا در گذشته انجام داده اید را در اختیار ایشان نگذارید.

۸- در دوستی از خودخواهی پرهیز کنید و رضایت طرف مقابل را در تصمیم های مشترک در نظر بگیرید.

۹- سعی کنید در ابراز احساسات خودکنترلی و خویشتن داری را رعایت کرده و از یک طرفه بودن دوستی جلوگیری کنید.

۱۰ - احترام متقابل را حفظ کنید و در صورت سرد برخورد کردن طرف مقابل از گدایی کردن عاطفی بپرهیزید.

منبع: www.soalcity.ir