پرسش :

اگر دختری با پسر نامحرم برای ازدواج دوست شوند و با رعایت شئونات اسلامی در حد آشنایی برای ازدواج باشد و خانواده ها ندانند، آیا این صحبت ها گناه است؟


پاسخ :
به دلیل اینکه شما این سوال را از بخش مشاوره پرسیده اید توضیحاتی درباره مشکلاتی که در روابط قبل از ازدواج هست خدمتتان ارائه می شود:

معمولا روابط دختر و پسر قبل از ازدواج با بهانه های مختلفی اتفاق می افتد. یکی از بهانه ها شناخت بیشتر است. در حالی که هیچ متخصص و کارشناسی، روش شناخت بیشتر را در رابطه مستقیم نمی داند و حتی رابطه مستقیم با توجه به پژوهش ها و تجارب تنها باعث وابستگی و علاقه مندی بیشتر می شود. در وابستگی، دو طرف تفاوت های فرهنگی و خانوادگی و شخصیتی را نادیده و به نفع خودشان توجیه می کنند. دختر و پسر با توجه به وابستگی که نسبت به همدیگر دارند، شخصیت اصلی که شامل نیازها، انتظارات و علاقه ها و موضوعاتی که در زندگی مهم است پس احساسات قرار می گیرد و بعد از گذشت مدتی از زندگی و کاهش احساسات و عواطف و فعال شدن عقل، شخصیت اصلی آشکار شده و با تعجب از هم دیگر می پرسند تو همان فردی هستید که ۶ ماه با هم دوست بودیم؟

ازطرفی بسیار دیده شده مردهایی که به دلیل روابط قبل از ازدواج، بعد از مدتی از زندگی مشترک دچار شک و بدبینی می شوند و از خود می پرسند من از کجا مطمئن شوم که این دختر با کسی دیگری نبوده است ؟ فرق من با هزار تا پسر در ایام دوستی چه بود؟

فردی دیگری هم می توانست به ظاهر برای آشنایی بیشتر این دختر خانم را که الان همسر من هست فریب دهد؟ اصلا این دختر خانم چطور جرأت کرد با کسی که اصلا هیچ اطلاعی از گذشته اش ندارد ارتباط برقرار کند؟ این بدبینی ها باعث ناسازگاری های شدید زناشویی خواهد شد. در دوستی های قبل از ازدواج بعد از مدتی از وابستگی اگر دختر موضوعی را از دیگران شنید و یا در تحقیقات محلی متوجه شد والدین طرف مقابل اختلافات شدیدی دارند و احتمال مشکلات و آسیب های رفتاری در فرزندی که در این خانواده رشد کرده زیاد است و ممکن است الان به دلیل ترس از دست دادن دختر، خودکنترلی و خویشتن داری داشته باشد ولی بعد از کاهش احساسات، رفتارها و الگوهای ارتباطی والدین خود را در ارتباط با همسرش انجام دهد.

اما از آنجا که وابسته هست تمام این تحقیقات را نادیده، بی اهمیت و توجیه می کند و ناخواسته در دام ازدواج احساسی می افتد. بنابراین شما باید این موضوع را بپذیرید که ارتباط مستقیم باعث آشنایی بیشتر نمی شود بلکه باعث وابستگی عاطفی بیشتر می شود و خاصیت وابستگی، توجیه شرایط و نادیده گرفتن تفاوت هاست پس بهترین راه این است که طبق فرهنگ اسلامی و ایرانی ما اگر پسری به دختری علاقه مند شد با خویشتن داری و خود کنترلی شرایط خودش را فراهم کرده و به خواستگاری رسمی اقدام کند و بعد از معرفی، تحقیقات محلی که زمینه ساز آشنایی واقعی است انجام می شود.

در این تحقیقات روابط والدین، وضعیت دوستان انتخاب شده، نظر همکاران فرد مورد نظر در باره ایشان، نظر اساتید دانشگاه و افراد محل مانند همسایه ها، همچین وضعیت روابط اعضای ازدواج کرده با همسران خود به صورت دقیق و جزیی ملاحظه می شود که این یک آشنایی ۸۰ درصدی به شما خواهد داد. بعد از تحقیقات دو طرف با همدیگر چند جلسه صحبت می کنند و از انتظارات، خواسته ها، علاقه ها، و موضوعاتی که در زندگی مهم است صحبت می کنند و بعد از جمع آوری اطلاعات محلی و اطلاعاتی که بعد از تحقیقات محلی از خود طرف مقابل گرفته شده ، تصمیم گرفته می شود.

اما در وضعیت شما عشق پاک و نا پاک معنا ندارد و هر گونه رابطه دختر باید با اذن پدر باشد و خیلی از دختران با همین انگیزه ارتباط را آغاز می کنند و بعد از گذشت مدتی یا ازدواج احساسی پشیمان کننده دارند و یا با مخالفت های والدین مجبور به جدایی و شوک روانی می شوند.

منبع: www.soalcity.ir