پرسش :

دختر ۲۷ ساله ای هستم که در تمام عمرم موقعیت های ازدواج خوبی داشتم و تحصیلات تکمیلی ام را به اتمام رساندم و البته در موقعیت های ازدواج خوب قرار داشتم و چه آن موارد خوب؛ سایر موارد هم پیش آمد، اما به امید...


پاسخ :
به نوبه خود شرایط شما را درک می کنم اما گمان می کنم با لحاظ موفقیتهایی که به آنها اشاره کردید منطقی نیست که گرفتار یاس و نا امیدی شوید. لازم است برای خود و موفقیتهایتان ارزش بیشتری قائل شوید و البته این بدان معنا نیست که از برخی از معیارهای سختگیرانه برای ازدواج صرف نظر نکنید.

لازم است به این نکته توجه داشته باشید که با لحاظ ویژگی کمالگرایی و وسواسی که دارید، اگر در گذشته به همان افرادی که از پاسخ منفی دادن به آنها پشیمانید، پاسخ مثبت می دادید، در زندگی مشترک موفق نمی شدید. پس از تصمیم خود ناراحت نباشید و بدانید در آن مقاطع بهترین تصمیمها را گرفته اید و اگر جز این عمل می کردید الان نیز پشیمان بودید!

زندگی در گذشته حاصلی جز افسوس و حسرت ندارد، بنابراین لازم است واقع بینی که به آن اشاره کردید در این موضوع نیز برجسته شود.

بجای خودسرزنشگری و نا امیدی راه منطقی این است که سطحی از توقعات غیر ضروری را کنار بگذارید و خود رافردی خاص و متمایز از دیگران ندانید.

به خدای بزرگ توکل داشته باشید و با منصرف کردن ذهن خود ازافکار منفی به خاطرات شیرین، مسافرت، ورزش، افزایش تعاملات اجتماعی و.... یاس را از خود دور کنید.

از آنجایی که افسردگی شما قابل اغماض نیست ضرورت دارد در اولین فرصت به یک متخصص اعصاب مراجعه بفرمائید و در ادامه نیز با یک روانشناس به صورت حضوری گفتگو کنید.

منبع: www.soalcity.ir