پرسش :

‏اگر مکانی را از قدیم الایّام می گفتند: مسجد است، و الآن هم هم‏‏ۀ‏‏ ساکنین آن محل‏‎ ‎‏می گویند: مسجد بوده، و دیواری که در صحن آن بوده، نشانه و علائم سه محراب‏‎ ‎‏داشته و از سابق، بنای سالن مسجد در همان محل بوده است. و دلیل بارزتر آن که در‏‎ ‎‏کتاب «روضات الجنات فی أحوال العلماء و السادات» جلد 1، صفح‏‏ۀ‏‏ 7 چاپ قدیم،‏‎ ‎‏نقل کرده در این مکان ـ یعنی در تخت فولاد اصفهان، جنب تکی‏‏ۀ‏‏ لسان الارض ـ‏‎ ‎‏مسجدی است به نام مسجد لسان الارض، و به فاصل‏‏ۀ‏‏ نزدیکی مسجد، صورت قبر‏‎ ‎‏میت به نام قبر شعیاء پیغمبر علیه السلام است، و این محل با حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام‏‎ ‎‏صحبت کرده، تا آخر قضیه، و باز مدرک زند‏‏ۀ‏‏ دیگر، در کتاب «تتمة المنتهی» صفح‏‏ۀ‏ ‎‏272 چاپ قدیم، و صفح‏‏ۀ‏‏ 361 چاپ جدید، از مرحوم محدث قمی رحمه الله با تفاوت کمی‏‎ ‎‏همین جریان را نقل کرده و می گوید: مسجدی است در همان مکان، به نام مسجد‏‎ ‎‏لسان الارض، و در نزدیکی همان مسجد، قبر شعیاء پیغمبر علیه السلام می باشد، که مبعوث بر‏‎ ‎‏طایف‏‏ۀ‏‏ یهود بوده است. آیا با وجود این شواهد و مدارک، به نظر حضرت عالی‏‎ ‎‏مسجدیت آن محرز است یا خیر؟ از حضرت عالی تقاضامندم نظر مبارک را مرقوم‏‎ ‎‏دارید.


پاسخ :
‏‏بسمه تعالی، با فرض معروفیت آن به مسجد بودن، محکوم به مسجدیت‏‎ ‎‏است.‏

منبع: استفتائات امام خمینی(ره)، جلد 7، ناشر: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمیی(ره)، تهران، 1392 ش.