پرسش :

در آیین «هندو» مسأله «منجی آخرالزمان» از چه جایگاهی برخوردار است و آیا مصداقی برای آن بیان شده است؟

پاسخ :
بشارت به ظهور «منجى» در کتاب هاى مقدس هندوها نیز به چشم مى خورد. در کتاب «ماللهند» از کتاب هاى مقدس هندوها آمده است:

«در اواخر دوره چهارم، اهل زمین به فساد کشیده شده و اکثر آنها کافر مى شوند آنان معصیت هاى بزرگ را انجام داده و حاکم آنها افراد پست خواهد بود. مردم در آن روز به گرگ ها شبیه اند که همدیگر را مى درند و غارت مى کنند. کاهنان و مردان دین فاسد مى شوند و حق با دزدان مى شود و افراد با تقوا و زاهد را تحقیر مى کنند ... در آن زمان «برهمن کلا» یعنى مردى شجاع و دیندار ظهور مى کند و زمین را با شمشیر بُرنده اش از مفسدین و پلیدى ها پاک کرده و افراد پاک و طاهر را حفظ خواهد نمود».(1)

در کتاب «شاکمونى» آمده است: «حکومت و دولت جهانى به دست مردم از ذریه سید خلایق عالمیان «کشن» بزرگ ختم خواهد شد، او کسى است که بر کوه هاى شرق و غرب عالم حکومت خواهد کرد ... و تمام ادیان الهى، یک دین خواهد شد، او که اسمش قائم و عارف بالله است، دین خدا را احیا خواهد نمود».(2)

در کتاب «وشن جوک» از کتاب هاى هندوها آمده است: «و در آخرالزمان زمین به دست مردى خواهد افتاد که خداوند متعال را دوست دارد و او از خواص بندگان خداست. نام او فرخنده و خجسته است».(3)

و در کتاب «باسک» از کتاب هاى هندوها آمده است: «دوره آخرالزمان به حکومت حاکم عادلى ختم خواهد شد که رهبر ملائکه و جن و انس است. حق با اوست. او بر دریا و خشکى و کوه ها سیطره پیدا مى کند و از آنچه در آسمان ها و زمین است خبر مى دهد و کسى بزرگتر از او متولد نشده است».(4)

در کتاب «اوپانیشاد» آمده است: «این مظهر [ویشنو] در آخرالزمان ظهور مى کند؛ در حالى که بر اسبى سفید سوار و به دست او شمشیرى برهنه است و مانند ستاره دنباله دار مى درخشد و همه افراد پست را به هلاکت مى رساند و زندگى نوینى را بر پاکرده و طهارت و پاکى را بر مى گرداند».(5)

پی‌نوشت‌ها:
(1). ماللهند، ص 321.
(2). بشارت العهدین، ص 242؛ بشارة الظهور، ص 17.
(3). حکومت جهانى مهدى(عج)، مکارم شیرازى، ناصر‏، نسل جوان‏، قم‏، چاپ پنجم‏، 1386 شمسی‏، ص 54، جلوه‏ گاه این عقیده در کتب هندیان و برهمائیان.
(4). حکومت جهانى مهدى(عج)، همان، جلوه‏ گاه این عقیده در کتب هندیان و برهمائیان.
(5). اوپانیشاد، ترجمه محمّد داراشکوه (از متن سانسکریت)، ج 2، ص 637.

منبع: موعود شناسی و پاسخ به شبهات، علی اصغر رضوانی، انتشارات مسجد مقدس جمکران، قم، چاپ هفتم، 1390، ص 106.