شخصی به تخیّل این‌که برداشتن مانع موجود در اعضای وضو مشقت دارد، تیمّم نموده و نماز خوانده است سپس متوجه شده که مانع به سهولت قابل برطرف شدن بوده است، حال نمازش چه حکمی دارد؟