اگر زن مهریّه خود را به مردش ببخشد و بگوید: «به شرط آن که تا وقتى که من زنده هستم زن دوّمى نگیری، در این صورت: الف) آیا این شرط از نظر شرعى صحیح است؟ ب) اگر مرد خلاف شرط عمل کند، زن اوّل و زن دوّم نسبت به مرد چه حکمى پیدا مى کنند؟