پرسش :

جرا خداوند به طور مستقیم گناهان بندگان را نمى بخشد و چه نیازى به وجود واسطه و شفیع است؟


پاسخ :
در پاسخ این سئوال می توان به دو وجه اشاره کرد:

1ـ خداوند متعال جهان آفرینش را به بهترین وجه آفریده است «الّذى اَحسَنَ کُلَّ شَىء خَلَقه(1) آن خدایى که هر چیز را به بهترین صورت آفریده است» جهان بر اساس نظام علّت و معلولى واسباب و مسببّات براى هدایت و رشد و تکامل انسانها آفریده شده است و نیازمندى هاى بشر به وسیله عوامل و اسباب عادى برآورده می گردد. فیوضات معنوى خداوند همانند هدایت مغفرت و آمرزش نیز بر اساس نظامى خاص بر انسانها نازل می شود و اراده حکیمانه خداوند بر این تعلق گرفته است که این امور به وسیله اسباب و علّتهاى معین به انسانها برسد.

بنابراین همان گونه که درعالم مادّه نمى توان پرسید: چرا خداوند متعال زمین را به وسیله خورشید نورانى کرده و خود بى واسطه به چنین کارى دست نزده است در عالم معنا نیز نمى توان گفت چرا خداوند به واسطه اولیاى الهى مغفرت خویش را شامل حال بندگان نموده است؟ به همین جهت است که خداى متعال گناه کاران را ارشاد فرموده است که به درخانه رسول اکرم(صلى الله علیه و آله) وعلاوه براین که خود طلب مغفرت کنند از آن بزرگوار هم بخواند که براى ایشان طلب مغفرت کند قرآن کریم مى فرماید: «و لو انهم اذ ظلموا انفسهم جاءُوک فاستغفرو الله واستغفر لهم الرسول لوجدو الله توابا رحیما»(2)

«و اگر ایشان هنگامى که با ارتکاب گناه به خود ستم کردند نزد تو مى آمدند و از خدا آمرزش مى خواستند و پیامبر هم براى ایشان طلب مغفرت می کرد خدا را توبه پذیر مهربان مى یافتند.»

2ـ حکمت دیگر شفاعت این است که مشیّت الهى این است که با اعطاى منزلت شفاعت به پیامبران و اولیاى الهى آنان را تکریم کند پذیرش دعا ودر خواست اولیاء نوعى تکریم و احترام به آنان است اولیاى خدا نیکوکاران، فرشتگان آسمانها و حاملان عرش که همه روزگار را به فرمانبردارى خدا گذرانده و از مدار عبودیّت الهى گام بیرون ننهاده اند شایسته تکریم هستند و چه احترامى بالاتر و برتر از اینکه دعاى آنان درباره بندگان شایسته رحمت ومغفرت الهى مستجاب شود.

پی‌نوشت‌ها:
(1). سوره سجده، آیه 7.
(2). سوره نساء، آیه 64.

منبع: سلفی گری و پاسخ به شبهات، علی اصغر رضوانی، انتشارات مسجد مقدس جمکران، چاپ پنجم، ص 466 و 467.