پرسش :

بعضی، در مکه نصیحت می کردند که امام حسین علیه السلام به کربلا نرود، آیا دور اندیشی آنها بیشتر از امام بوده است؟

پاسخ :
قبل از حرکت امام حسین علیه السلام از حجاز به عراق، افراد متعددی که خود را خیرخواه حضرت معرفی می کردند، پیشنهاد کردند به عراق نرود. عبدالله بن عمر، عبدالله بن عباس و محمد بن حنفیه از جمله این افراد بودند. به نظر می رسد طرز تفکر همه کسانی که حضرت را از رفتن به عراق منع می کردند با طرز تفکر امام حسین علیه السلام متفاوت بود.

آنها تصور می کردند امام حسین علیه السلام می خواهد به عراق برود تا حکومت تشکیل دهد و چون اوضاع را مساعد نمی دیدند حضرت را منع می کردند، در حالی که حضرت از رفتن به عراق منظور دیگری داشت.

از مجموع اسناد و شواهد و خطبه ها و شعارها و نامه های حضرت امام حسین علیه السلام که به دست ما رسیده، استنباط می شود که حضرت به پیروزی فکر نمی کرد، هیچ کس یک کلمه از مجموع سخنان حضرت نمی تواند پیدا کند که امام حسین علیه السلام گفته باشد من یزید را شکست یا حکومت تشکیل خواهم داد، آنچه در سخنان و نامه ها و شعارها و احتجاج های حضرت موج می زند، «عمل به تکلیف» و «احساس وظیفه» است. امام می فرمود: اسلام به خطر افتاده، اینها (بنی امیه) اسلام را از بین بردند و من در برابر این حرکت خواهم ایستاد؛ هر چند در این راه کشته شوم.(1)
 
پی‌نوشت:
1. برای آگاهی بیشتر در این باره، رجوع شود به: گروهی از تاریخ پژوهان، زیر نظر مهدی پیشوایی، تاریخ قیام و مقتل جامع سیدالشهداء علیه السلام، ج 1، صص 302-293. (فلسفه و اهداف قیام عاشورا از دیدگاه امام حسین علیه السلام)
 
منبع: پرسش ها و پاسخ های تاریخی، جلد اول، حجت الاسلام مهدی پیشوایی، ناشر: نشر معارف، چاپ اول، زمستان 1393، ص 176.