پرسش :
شركت زنان در كارهاي اجتماعي، با توجه به رواياتي كه ميگويند مسجد زن خانه او است، چه حكمي دارد؟
شرح پرسش :
پاسخ :
شركت زنان در كارهاى اجتماعى
در مورد روايات مذكور بايد چند نكته را در نظر داشت:
يكم. اين روايات در بردارندة حكمى كلى و استثنا ناپذير نيستند. به عبارت ديگر، بسيارى از احكام قانونى شريعت، در نگاه نخست، ظاهرى مطلق و كلى دارند ولى غالبا تخصيص دهنده و مقيّداتى در ديگر منابع احكام دارند كه با توجّه به آنها دايرة حكم، ضيق و محدود مىگردد.
دوم. اين روايات هرگز منع كننده حضور زن در صحنه اجتماع به ويژه در موارد لزوم، مانند شركت در راهپيمايىها تحصيل دانش و با رعايت شئون اسلامى نيستند. از همين رو، فقها نيز چنين مواردى را نه تنها منع نكردهاند بلكه در مواردى مانند آموزشهاى علمى مخصوص بانو و دفاع در برابر دشمنان مهاجم (در صورت عدم كفايت مردان)، شركت در فعاليتهاى اجتماعى را واجب شمردهاند.
همچنين از جمعبندى متون دينى به دست مىآيد كه اينگونه روايات، منصرف به مواردى است كه علاوه بر عدم ضرورت حضور زن، نوعى بىنظمى در مسئوليتهاى زن در خانه و يا بىنظمى در اجتماعات عمومى و دينى پديد آورد چنان كه حضور بسيارى از زنان در مسجد، به خاطر داشتن مسئوليت مراقبت و پرستارى از اطفال و كودكان، چنين پيامدهايى را دارد. اما در صورتى كه فارغ از چنين مشكلاتى باشد، يا راه حل مناسبى براى آن داشته باشند، حضورشان در مساجد و مجامع عمومى، با رعايت شئون اسلامى، مطلوب است.
در بعضى روايات، وظيفة زن پرداختن به كارهاى خانه دانسته شده است. اين روايات، مربوط به امور خانواده (تقسيم كار بين زن و شوهر). پيامبر خدا (ص) فرمود: «امور داخل منزل، براى زن و امور بيرون از خانه، براى مرد باشد». البته اين بدان معنا نيست كه زن بايد فقط در خانه باشد و از تحصيل و شركت در كار وديگر فعاليتهاى اجتماعى باز بماند.
پرسمان
شركت زنان در كارهاى اجتماعى
در مورد روايات مذكور بايد چند نكته را در نظر داشت:
يكم. اين روايات در بردارندة حكمى كلى و استثنا ناپذير نيستند. به عبارت ديگر، بسيارى از احكام قانونى شريعت، در نگاه نخست، ظاهرى مطلق و كلى دارند ولى غالبا تخصيص دهنده و مقيّداتى در ديگر منابع احكام دارند كه با توجّه به آنها دايرة حكم، ضيق و محدود مىگردد.
دوم. اين روايات هرگز منع كننده حضور زن در صحنه اجتماع به ويژه در موارد لزوم، مانند شركت در راهپيمايىها تحصيل دانش و با رعايت شئون اسلامى نيستند. از همين رو، فقها نيز چنين مواردى را نه تنها منع نكردهاند بلكه در مواردى مانند آموزشهاى علمى مخصوص بانو و دفاع در برابر دشمنان مهاجم (در صورت عدم كفايت مردان)، شركت در فعاليتهاى اجتماعى را واجب شمردهاند.
همچنين از جمعبندى متون دينى به دست مىآيد كه اينگونه روايات، منصرف به مواردى است كه علاوه بر عدم ضرورت حضور زن، نوعى بىنظمى در مسئوليتهاى زن در خانه و يا بىنظمى در اجتماعات عمومى و دينى پديد آورد چنان كه حضور بسيارى از زنان در مسجد، به خاطر داشتن مسئوليت مراقبت و پرستارى از اطفال و كودكان، چنين پيامدهايى را دارد. اما در صورتى كه فارغ از چنين مشكلاتى باشد، يا راه حل مناسبى براى آن داشته باشند، حضورشان در مساجد و مجامع عمومى، با رعايت شئون اسلامى، مطلوب است.
در بعضى روايات، وظيفة زن پرداختن به كارهاى خانه دانسته شده است. اين روايات، مربوط به امور خانواده (تقسيم كار بين زن و شوهر). پيامبر خدا (ص) فرمود: «امور داخل منزل، براى زن و امور بيرون از خانه، براى مرد باشد». البته اين بدان معنا نيست كه زن بايد فقط در خانه باشد و از تحصيل و شركت در كار وديگر فعاليتهاى اجتماعى باز بماند.
پرسمان
تازه های پرسش و پاسخ
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}