پرسش :
قضيه و تاريخچه چاهى كه در مسجد مقدس جمكران است چيست؟
شرح پرسش :
پاسخ :
در پاسخ بايد گفت نه تنها در جمكران بلكه در بعضى از شهرها معمولًا محلى به نام چاه صاحب الزمان موجود است كه برخى گمان مىكنند حضرت دستور حفر آن را داده يا ايشان در آنجا ديده شدهاند و يا از آب آن چاه نوشيدهاند ولى هيچ يك از اين نكات صحيح به نظر نمىرسد.
قضيه چاه امام زمانعليه السلام در مسجد مقدس جمكران و شهرهاى ديگر، از اين قرار است كه مرحوم حاج شيخ عباس قمىقدس سره در مفاتيح الجنان از تحفة الزائر از امام صادقعليه السلام روايتى نقل مىكند كه: «هر گاه تو را حاجتى به سوى خداى تعالى، باشد يا از امرى خائف و ترسان باشى. در كاغذى بنويس و در آب جارى يا چاه بينداز». اين يك نوع ارتباط و سخن گفتن با خدا است.
مرحوم علامه مجلسى در روايتى مىفرمايد: «اگر حاجت و گرفتارى داشتى با حضرت حجت (عج) چنين مكاتبه كن و حاجت خود را بنويس و در چاه يا نهر بينداز».(1)
البته معناى عريضهنويسى اين نيست كه حضرت حجت آن نوشته را باز مىكند يا مىخواند بلكه خدا و رسول او و اهل بيت عصمت و طهارتعليهم السلام از نيتهاى ما و آنچه در ذهن و دل ما مىگذرد، آگاهند چه رسد به نوشتههاى ما، آن هم در صورت گرفتارى و توسّل به آن عزيزان. در واقع خواستهاند به ما ياد دهند كه با محبوب و صاحب خود ارتباط برقرار كنيم و همانطور كه براى محبوبهاى دنيوى ابراز علاقه و محبت مىنماييم، بتوانيم با مولاى خود هم نامهنگارى كنيم.
حال از آنجا كه چاه و آب روان در دسترس همه نيست، مؤمنان در بعضى از شهرها و در مسجد جمكران، چاهى حفر نمودهاند كه مردم عريضههاى خود را درون آن بيندازند.
پىنوشت
(1) بحارالانوار، ج 102، ص 234.
پرسمان
در پاسخ بايد گفت نه تنها در جمكران بلكه در بعضى از شهرها معمولًا محلى به نام چاه صاحب الزمان موجود است كه برخى گمان مىكنند حضرت دستور حفر آن را داده يا ايشان در آنجا ديده شدهاند و يا از آب آن چاه نوشيدهاند ولى هيچ يك از اين نكات صحيح به نظر نمىرسد.
قضيه چاه امام زمانعليه السلام در مسجد مقدس جمكران و شهرهاى ديگر، از اين قرار است كه مرحوم حاج شيخ عباس قمىقدس سره در مفاتيح الجنان از تحفة الزائر از امام صادقعليه السلام روايتى نقل مىكند كه: «هر گاه تو را حاجتى به سوى خداى تعالى، باشد يا از امرى خائف و ترسان باشى. در كاغذى بنويس و در آب جارى يا چاه بينداز». اين يك نوع ارتباط و سخن گفتن با خدا است.
مرحوم علامه مجلسى در روايتى مىفرمايد: «اگر حاجت و گرفتارى داشتى با حضرت حجت (عج) چنين مكاتبه كن و حاجت خود را بنويس و در چاه يا نهر بينداز».(1)
البته معناى عريضهنويسى اين نيست كه حضرت حجت آن نوشته را باز مىكند يا مىخواند بلكه خدا و رسول او و اهل بيت عصمت و طهارتعليهم السلام از نيتهاى ما و آنچه در ذهن و دل ما مىگذرد، آگاهند چه رسد به نوشتههاى ما، آن هم در صورت گرفتارى و توسّل به آن عزيزان. در واقع خواستهاند به ما ياد دهند كه با محبوب و صاحب خود ارتباط برقرار كنيم و همانطور كه براى محبوبهاى دنيوى ابراز علاقه و محبت مىنماييم، بتوانيم با مولاى خود هم نامهنگارى كنيم.
حال از آنجا كه چاه و آب روان در دسترس همه نيست، مؤمنان در بعضى از شهرها و در مسجد جمكران، چاهى حفر نمودهاند كه مردم عريضههاى خود را درون آن بيندازند.
پىنوشت
(1) بحارالانوار، ج 102، ص 234.
پرسمان
تازه های پرسش و پاسخ
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}