پرسش :

آيا عارفان از «اولياء الله» مي باشند؟

پاسخ :
يكم. «ولي الله» بودن، يكي از ويژگي ها و خصايص انسان هاي كامل است. ولي يكي از اسماي الهي است و از آنجا كه «اسماء الله» باقي و دائم است، انسان كمل ـ كه مظهر اتم و اكمل اسماي الهي است ـ صاحب ولايت كليه دائمي است و مي تواند به اذن او، در ماده كائنات تصرف كند و قواي ارضي و سماوي را تحت تسخير خويش در آورد. البته واجد مقام ولايت، مي داند كه مأمور محض است و به هيچ وجه ادعاي استقلال ندارد؛ زيرا ولايت با استقلال سازگار نيست. انسان وقتي دريافت كه اراده اش مقهور اراده خداي سبحان است؛ مي تواند به مقام شامخ «ولايت» نايل آيد. (1)
دوم. در جاي خود اثبات شده است كه مصداق حقيقي انسان هاي كامل معصومان اند و ساير انسان هاي وارسته ـ كه گام در راه رسيدن به مبدا اصلي خويش نهاده اند ـ به عنوان نايت خليفه و خليفه خليفه مي باشند. به هر روي، انسان هاي كامل ـ كه بالاصاله خليفه خداوند هستند ـ معصومان اند و انسان هاي ديگر، بالعرض و به واسطه كمال و خلافت پيامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) كامل و خليفه شده اند. كمال رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) و عترت آن حضرت (علیه السلام) ، «ذاتي» و در ديگران «عاريتي» است. (2)
با توجه به اين دو مطلب، اگر مقصود از عارفان، «معصومان» باشند، آنان به صورت اصلي و ذاتي، داراي ويژگي ولايت بوده و از اولياء الله اند. اما اگر مراد، عارفان غير معصوم باشند، آنان به صورت فرعي و عرضي داراي ويژگي ولايت بوده و در زمره اولياء الله اند.
پی نوشتها:
1-راهنماشناسي، دفتر 6 ، ص 23-24.
2- همان، صص 33-40.