پرسش :

زن چه زماني به جايگاه واقعي خويش مي رسد؟

پاسخ :
اگر زن، خويش را در آيينه گوهر وجودى اى كه خداوند به وى عطا كرده است نظاره كند، هرگز در حسرت جايگاه اجتماعى مرد زبان به شكوه نمى‏گشايد.
اين‏كه هيچ پيامبر و معصومى از غير زن زاده نمى‏شود و در مكتب غير مادر رشد و نمو نمى‏كند، از جايگاه محورى زن در حيات دينى و اجتماعى بشر خبر مى‏دهد. يكى از بزرگان عرفان جايگاه دينى زن را چنين به تصوير كشيده است: «زن به لحاظ داشتن قدرت خالقيت كه تنها از صفات خاص خداوند سبحان است، براى رسيدن به كمال مستعدتر است». جايگاه اجتماعى زن، در منظر يكى از شخصيت‏هاى جهانى اين گونه است: «زن با يك دست گهواره و با دست ديگر تاريخ بشريت را حركت مى‏دهد».
وجود اين دو ويژگى، زن را در دو بعد عرفانى و اجتماعى به رقيبى بلامنازع مبدل ساخته است به گونه‏اى كه اگر مردان جايگاه واقعى زن در كائنات را در مى‏يافتند، بدان رشك مى‏بردند.
به نظر مى‏رسد، بشريت به خصوص جهان غرب جايگاه رفيع زن را درنيافته است و نمى‏خواهد حق وى را حتى به شكل صورى به وى باز گرداند. به راستى چند درصد از وكلا، معاونان و رؤساى جمهور كشورهاى غربى زن هستند و در دايره‏اى محدودتر چند درصد از نيروهاى سازمان‏هاى بين المللى را زنان تشكيل مى‏دهند؟
مقام و جايگاه زن تنها در حكومت امام زمان(عليه السلام) شناخته مى‏شود. در اين حكومت است كه زن به جايگاه حقوقى و حقيقى خود دست مى‏يابد. در اين حكومت نگرش مردان به زنان دگرگون مى‏شود شعور فكرى زن بدان‏جا مى‏رسد كه به «زن بودنش افتخار مى‏كند» و هرگز خود را با مرد نمى‏سنجد.
نقش حكومت اسلامى قبل از بر پايى حكومت مهدى- عجل اللّه فرجه الشريف- بارور ساختن باور زن به خويش، رهانيدن وى از سراب‏هاى كاذب ايسم‏ها و ايست‏ها و اعطاى حقوق اجتماعى به وى تا مرز آسيب نديدن گوهر وجودى او است. در حكومت مهدى- عجل اللّه فرجه الشريف- از سويى نگرش جامعه به زن و از سوى ديگر نگرش زن به خود تغيير مى‏يابد. حكومت مهدى) عج (به لحاظ فراگير بودن، امنيت شغلى براى زن را فراهم مى‏آورد و زن در سايه سار اين امنيت نگرش و امنيت كارى، از توان عينيت بخشيدن به ايده‏ها و انديشه‏هايش بهره‏مند مى‏شود.
زن در حكومت مهدى- عجل اللّه فرجه الشريف- به جايگاه رفيع و واقعى خود دست مى‏يابد. شايد رمز رجعت زنان بزرگ موحد و حضور آنان در ساختار حكومتى مهدى- عجل اللّه فرجه الشريف-، شكوفا ساختن استعدادهاى آنان باشد استعدادهايى كه در حكومت‏هاى ديگر توان بروز نيافتند.
رجعت 400 زن در كنار 800 مرد با حضرت عيسى- عليه السلام- و نيز رجعت زنانى چون ام‏ايمن، حبابه و البيه، سميه، و ام‏خالد در اين راستا قابل تحليل مى‏نمايد.
گذشته از رجعت اين زنان كه بى‏شك در حكومت امام زمان- عجل اللّه فرجه الشريف- از جايگاه محورى و مسؤوليت‏هاى كليدى برخوردار خواهند بود، وجود 50 زن در ميان 313 تن ياور امام عصر- عجل اللّه فرجه الشريف- كه هر يك در عبوديت، زهد و پارسايى و خلاقيت و كارآمدى سر آمد افراد بشرند و روايات آن‏ها را اميران مى‏خوانند، نشان دهنده رسيدن زن به جايگاه حقيقى خود است. امام باقر- عليه السلام- در تفسير آيه 148 سوره بقره به جابر بن يزيد جعفى در خصوص ياران حضرت مهدى- عجل اللّه فرجه الشريف- مى‏فرمايد:
«و يجيى‏ء و اللّه ثلاث ماٌة و بضعة عشر رجلًا فيهم خمسون امراة يجتمعون بمكة على غير ميعاد قوعاً كقزع الحزيف يتبع بعضهم و هى الاية التى قال اللّه أَيْنَ ما تَكُونُوا يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعاً إِنَّ اللَّهَ عَلى كُلِّ شَىْ‏ءٍ قَدِيرٌ».
سوگند به خداوند، سيصد و سيزده تن كه پنجاه نفر از آنان زنند، بى‏هيچ قرار قبلى در مكّه گرد مى‏آيند و اين است معناى آيه شريف: هر كجا باشيد، خداوند شما را حاضر مى‏كند زيرا او بر هر كارى توانا است.)
ر. ك:
1. روان شناسى زن در نهج البلاغه، خانم معين الاسلام
2. بررسى پاره اى شبهات پيرامون زن در نگاه امام على (ع)، على سائلى
پرسمان