پرسش :

انتظار در زندگي اجتماعي و فردي انسان چه جايگاهي دارد؟

پاسخ :
بشر در زندگى اجتماعى و فردى، مرهون نعمت انتظار است و اگر از انتظار بيرون بيايد و اميدى به آينده نداشته باشد، زندگى برايش مفهومى نخواهد داشت و بى هدف و بى مقصد مى‏شود.
حركت و انتظار در كنار هم مى‏باشند و از هم جدا نمى‏شوند انتظار علت حركت و تحرك بخش است. آنچه مورد انتظار است، هر چه مقدّس‏تر و عالى‏تر باشد، انتظارش نيز ارزنده‏تر و مقدس‏تر خواهد بود و ارزش مردم را بايد از انتظارى كه دارند شناخت:
يكى انتظارش اين است كه پايان سال تحصيلى برسد، گواهى نامه و مدركى بگيرد و به وسيلة آن كار و شغل مناسبى تهيه نمايد.
يكى منتظر است وضعش رو به راه شود، تا خانواده تشكيل دهد و همسرى اختيار كند و از تجرد و تنهائى خود را خلاص سازد.
اگر انتظار در اين دنيا كه عامل تدريج و تدرّج، تأثير و تأثّر، فعل و انفعال، و گذشت زمان است، از بشر گرفته شود، ديگر ادامة حيات برايش بى‏لذت و بى‏معنى است.
انتظار است كه زندگى را لذت بخش وبا روح و با معنى مى‏سازد و شخص را به زندگى علاقه‏مند مى‏نمايد.
امامت و مهدويت ج 2- انتظار عامل مقاومت، آيت الله لطف الله صافى گلپايگانى