پرسش :
راه اصلاح زبان و ترك دروغ گويي چيست؟
شرح پرسش :
پاسخ :
اينكه توانسته ايد مشكل خود را بيابيد و به فكر درمان آن باشيد بسيار جاى خوشوقتى است. زيرا شناخت درد نيمى از درمان است. آن گاه خطر بسيار بزرگ است كه آدمى به دردى مبتلا باشد ولى از آن غافل باشد و خود را كاملًا سالم بپندارد. حال آنگونه كه از نامه شما برمى آيد شما در گفتار خود گاهى مبالغه كرده و موضوع را غير از آنچه كه هست نشان مى دهيد. اين نحوه رفتار ريشه هايى در درون شما دارد ممكن است بنا به گفته روان شناس ناشى از كم ديدن خود باشد و ممكن است نيز علل ديگرى در كار باشد كه پرداختن به آن از اين مجال خارج است. ولى يك چيز مسلم است و آن اينكه اين رفتار رفتار مناسبى نيست و بايد علاج شود. حال بايد ديد راه درمان چيست؟ قدم اول: باور كردن اين حقيقت است كه شما قادر خواهيد بود با اين خصلت مبارزه كرده و آن را مهار كنيد. بزرگترين خطر در راه رشد و كمال آدمى ياس و نااميدى است. چرا شما بايد از اصلاح خود مايوس باشيد؟ آيا خداوند راه هاى توبه و بازگشتن را بسته است چرا فكر مى كنيد قابل اصلاح نيستيد. اگر قابل اصلاح نبوديد كه به فكر اصلاح نمى افتاديد. بنابراين ((لاتياسوا من روح الله از روح الهى و آنچه كه مايه زنده شدن است مايوس نباشيد)).
پس در گام اول بايد بدانيد كه نه خداوند از شما روى گردانده است و نه اينكه خود ناتوان از اصلاحيد. چه شرايطى براى بازگشت بهتر از شرايط شماست. آيا جوانى بهترين دوران براى خودسازى و روى آوردن به خداوند نيست؟ آيا خداوند توبه جوان را نمى پذيرد؟ سعى كنيد موهومات را از ذهن خود برانيد. خواستن توانستن است زكوشش به هر چيز خواهى رسيد. شيطان را از خود برانيد كه او آدمى را از رحمت پروردگار و قدم گذاردن در مسير كمال مايوس مى سازد. قدم دوم: اينكه بدانيد دروغ و خلاف واقع گفتن چه آثار شومى بر شخصيت انسان و نيز در ذهن افراد ديگر دارد از يكسو گناهى بزرگ است كه اصرار بر آن چه بسا آدمى را براى هميشه از رحمت خداوند دور سازد و از سوى ديگر منزلت و شخصيت آدمى را در نزد ديگران پايين مى آورد. در اين مورد مطالعه كتابهاى اخلاقى مانند: ((معراج السعاد)) و ((گامهاى عملى در اخلاق)) را مطالعه كنيد. قدم سوم: برنامه ريزى براى كنترل زبان است. شما يك برنامه سه ماهه به صورت هفتگى براى كنترل زبان طراحى كنيد. يعنى در 12 برگ روزهاى هفته را نوشته و در مقابل آن جايى براى علامت زدن و يا نوشتن بگذاريد. هر شب قبل از خوابيدن برنامه را در برابر خود قرار دهيد و تعداد دفعاتى كه احياناً برخلاف تصميم خود حرفى خارج از ضوابط زده ايد يادداشت كنيد. همين برنامه را در طول هفته ادامه دهيد و هر شب سعى كنيد پيشرفت خود را در برنامه كنترل كنيد و در پايان هفته نيز نتيجه كلى را ملاحظه نماييد. اگر پيشرفت كرده و تعداد دفعات پايين آمده است به سجده رفته و خدا را شكر كنيد ولى اگر نتيجه مطلوب نبود در مرحله اول با تنبيه سبك خود را مجازات كنيد: مثلًا اگر روزى ديديد كه تعداد دفعات تخلف فزونى يافته است روز بعد خود را از سخن گفتن براى چند ساعت محروم كنيد و اگر تخلف تكرار شد روزه بگيريد. مى دانيم كه با عمل به اين برنامه حتماً در كنترل خود موفق خواهيد بود ان شاالله.
اينكه توانسته ايد مشكل خود را بيابيد و به فكر درمان آن باشيد بسيار جاى خوشوقتى است. زيرا شناخت درد نيمى از درمان است. آن گاه خطر بسيار بزرگ است كه آدمى به دردى مبتلا باشد ولى از آن غافل باشد و خود را كاملًا سالم بپندارد. حال آنگونه كه از نامه شما برمى آيد شما در گفتار خود گاهى مبالغه كرده و موضوع را غير از آنچه كه هست نشان مى دهيد. اين نحوه رفتار ريشه هايى در درون شما دارد ممكن است بنا به گفته روان شناس ناشى از كم ديدن خود باشد و ممكن است نيز علل ديگرى در كار باشد كه پرداختن به آن از اين مجال خارج است. ولى يك چيز مسلم است و آن اينكه اين رفتار رفتار مناسبى نيست و بايد علاج شود. حال بايد ديد راه درمان چيست؟ قدم اول: باور كردن اين حقيقت است كه شما قادر خواهيد بود با اين خصلت مبارزه كرده و آن را مهار كنيد. بزرگترين خطر در راه رشد و كمال آدمى ياس و نااميدى است. چرا شما بايد از اصلاح خود مايوس باشيد؟ آيا خداوند راه هاى توبه و بازگشتن را بسته است چرا فكر مى كنيد قابل اصلاح نيستيد. اگر قابل اصلاح نبوديد كه به فكر اصلاح نمى افتاديد. بنابراين ((لاتياسوا من روح الله از روح الهى و آنچه كه مايه زنده شدن است مايوس نباشيد)).
پس در گام اول بايد بدانيد كه نه خداوند از شما روى گردانده است و نه اينكه خود ناتوان از اصلاحيد. چه شرايطى براى بازگشت بهتر از شرايط شماست. آيا جوانى بهترين دوران براى خودسازى و روى آوردن به خداوند نيست؟ آيا خداوند توبه جوان را نمى پذيرد؟ سعى كنيد موهومات را از ذهن خود برانيد. خواستن توانستن است زكوشش به هر چيز خواهى رسيد. شيطان را از خود برانيد كه او آدمى را از رحمت پروردگار و قدم گذاردن در مسير كمال مايوس مى سازد. قدم دوم: اينكه بدانيد دروغ و خلاف واقع گفتن چه آثار شومى بر شخصيت انسان و نيز در ذهن افراد ديگر دارد از يكسو گناهى بزرگ است كه اصرار بر آن چه بسا آدمى را براى هميشه از رحمت خداوند دور سازد و از سوى ديگر منزلت و شخصيت آدمى را در نزد ديگران پايين مى آورد. در اين مورد مطالعه كتابهاى اخلاقى مانند: ((معراج السعاد)) و ((گامهاى عملى در اخلاق)) را مطالعه كنيد. قدم سوم: برنامه ريزى براى كنترل زبان است. شما يك برنامه سه ماهه به صورت هفتگى براى كنترل زبان طراحى كنيد. يعنى در 12 برگ روزهاى هفته را نوشته و در مقابل آن جايى براى علامت زدن و يا نوشتن بگذاريد. هر شب قبل از خوابيدن برنامه را در برابر خود قرار دهيد و تعداد دفعاتى كه احياناً برخلاف تصميم خود حرفى خارج از ضوابط زده ايد يادداشت كنيد. همين برنامه را در طول هفته ادامه دهيد و هر شب سعى كنيد پيشرفت خود را در برنامه كنترل كنيد و در پايان هفته نيز نتيجه كلى را ملاحظه نماييد. اگر پيشرفت كرده و تعداد دفعات پايين آمده است به سجده رفته و خدا را شكر كنيد ولى اگر نتيجه مطلوب نبود در مرحله اول با تنبيه سبك خود را مجازات كنيد: مثلًا اگر روزى ديديد كه تعداد دفعات تخلف فزونى يافته است روز بعد خود را از سخن گفتن براى چند ساعت محروم كنيد و اگر تخلف تكرار شد روزه بگيريد. مى دانيم كه با عمل به اين برنامه حتماً در كنترل خود موفق خواهيد بود ان شاالله.
تازه های پرسش و پاسخ
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}