پرسش :

ورزش چگونه خلق و خو را بهتر مي كند؟

پاسخ :
افرادي كه منظم تمرين مي كنند، از نظر جسمي و روحي به تمرين معتاد مي شوند. اين حالت، اعتباد مثبت ناميده مي شود، زيرا نتايج آن ثمربخش است. چنين افرادي حالت طبيعي بالايي دارند، يعني آرامترند، فشار عصبي كمتري را تحمل مي كنند و در مقابل فشار و ناراحتي زندگي روزمره كمتر آسيب مي پذيرند. آنها قادرند تمركز جدي تري داشته باشند، در درس و كار بهتر عمل كنند و در شب عميق تر بخوابند. تجربه خود من نمونه اي براي تاثير موضوع بالاست.
در 20 دقيقه اول، از خود سوال مي كنم چرا در حال زجر داده خويش هستم؟ بعد از 30 دقيقه كم كم احساس رضايت به من دست مي دهد و اضطراب و فشار عصبي و ترس ناپديد مي شود.
ظرف 40 دقيقه تمام عقايد نادرست از ذهنم خارج مي شود. بعد از يك ساعت حركت بي وقفه، به رضايت كامل مي رسم.
برخي ها اين حالت را رسيدن به قله مافوق مي نامند. بعد از دويدن، انسان جديدي مي شوم كه در حالت روح بخشي كه از 6 تا 24 ساعت طول مي كشد نه خستگي مي شناسد و نه اضطراب. دوچرخه سواران، كشتي گيران، شناگران، تنيس بازان و بسكتباليست ها نيز اين حالت مافوق را از تمرين تجربه مي كنند. مطالعات باليني فراوان نشان مي دهد كه تمرين خلق و خو را بهبود مي بخشد و باعث بهره مند شدن از احساس بهتر بودن مي شود.
هربرت دو مديس، استاد باتجربه تربيت بدني، كشيدگي عضلاني را در برخي موارد بعد از اين كه نيمي را به تمرين درآورده بود و نيمي ديگر را داروهاي آرامبخش داده بوده، مورد آزمايش قرار داد. او دريافت تمرين ناچيزي مانند 15 دقيقه پياده روي بيش از آرام كننده سبب تمدد اعصاب مي شود. دكتر ويليام پي مورگان استاد روان شناسي دريافت تمرين خواب را كاهش مي دهد.
تام كورتن استاد تربيت بدني، پرسشنامه هايي را براي 2500 ورزشكاري كه گفته بودند از هنگام آغاز تمرين انرژي بيشتر و فشار عصبي كمتر داشته اند، فرستاد. دانشمندان دقيقا قادر به توضيح اين مساله نيستند كه چرا يا چگونه تمرين كار بالا را انجام مي دهد. برخي محققان فكر مي كنند علت اين حالت سطوح افزايش يافته نورآدرنالين در مغز است.
نورآدرنالين هورموني است كه براي انتقال پيامهاي مغز در امتداد اعصاب معين در بدن ضروري است.
افرادي كه شاد به نظر مي رسند، سطوح بالايي از نورآدرنالين در دستگاه گردش خون دارند، در حالي كه افراد افسرده سطوح پاييني از اين ماده را دارند. اين اختلاف هيچ جا همچون وجود يك بيماري رواني كه در آن حالت بيمار بين شادي و افسردگي در نوسان است، به روشني نمايش داده نشده است. در طول حالت شادي سطح نورآدرنالين بيمار بالا مي رود و در حالت افسردگي اين سطوح بسرعت پايين مي آيد.