پرسش :

حب البان چیست و چه فوایدی دارد؟

پاسخ :
درختي است که دانه هايش بزرگ تر از نخود ،مايل به سفيدي است و مغزي نرم و روغني دارد .
مزاج :گرم و خشک است .
خاصيت درماني :خود حب البان و به ويژه مغز آن تنقيه کننده است و مواد غليظ را مي برد .اگر با سرکه و آب خورده شود از آنجا که تلخي و گيرندگي دارد انسدادهاي دروني را باز مي کند و داغ گداز است .
پوسته اش بيشتر قابض و روغنش نيز خالي از قابضيت نيست و عموماٌ زداينده و برنده است .
آرايش :دانه بان و روغن آن نقطه ها و لکه هاي سفيد و سرخ و سياه صورت را بر طرف و اثر زخمها را از بين مي برد .
دمل و جوش :دانه بان همراه با مرهم درعلاج دمل هاي سخت و زگيل بسيار مؤثر است .
زخم و قرحه :دانه بان که با سرکه باشد در مداواي جرب پوسته انداز ، جرب چرکين ، جوش هاي شري و سعفه (بيماري جلدي کچلي مانند ) سودمند است .
مفاصل :دانه بان به ويژه روغن آن پي را گرمي مي دهد و سفتي هاي پي و ترنجيدگي را نرم مي نمايد .
سر:خونريزي بيني را به سبب قبوضيت بند مي آورد . روغن بان و به ويژه اگر با پيه اردک باشد درد و صداهاي گوش را از بين مي برد .
جوشيده ريشه بان را مزمزه کننده درد دندان تسکين مي يابد .
اندام هاي غذا :با سرکه در معالجات تصلبات کبد و طحال مفيد است .
گاهي حب البان را با نان و آرد شلمک و عسل آب يا آرد گاودانه ، يا آرد سوسن مخلوط مي کنند و ضماد آن را بر طحال مي گذارند .
حب البان با معده سازگار نيست و دل را بهم مي زند .اگر يک مثقال از بان يا ميوه آن را با عسل بخورند به شدت قي مي کنند و اسهال آور است .
اندام هاي دفعي :يک مثقال از دانه بان را با عسل بخورند بلغم خام خارج مي شود و اگر فتيله را با روغن بان بيندايند و بردارند بلغم خام را بيرون مي راند.