پرسش :

با کودکان دروغگوي خود چه کنيم؟

پاسخ :
متخصصين روانکاو علل مختلفي را در دروغگويي کودکان مؤثر مي دانند. دکتر کاپادونيا، رئيس بخش روان شناسي اطفال بيمارستان شهر ميلان در اين باره مي گويد: "کودکي که هنوز قادر به تشخيص واقعيت و خيال و رؤيا نيست، براي تجربه احساس شادي و غم به طور واقعي ، خود را در دنياي خيالي که خودش آن را ساخته است، قرار مي دهد . حتي گاه چنين کودکاني در هنگام تعريف ماجراي مرگ قهرمان ساخته ذهن خود، زير گريه مي زنند."
محيطي که کودک در آن رشد مي کند نقش بسيار مهمي در اين مورد دارد. والدين که به هنگام تعريف چنين داستان هاي خيالي توسط فرزندشان، خود را محو شنيدن نشان مي هند و طوري وانمود مي کنند که از شنيدن آنها واقعاً لذت مي برند و برايشان بسيار جالب است، در واقع با اين رفتار ، کودک را تشويق به گسترش و توسعه دنياي تخيلي خود مي نمايند.
والدين نبايد در برابر دروغ هاي کودک، خود را بي تفاوت نشان دهند. زيرا اين امر به نوعي موجب تشويق او به ادامه اين کار است. حتي نبايد طوري وانمود کنيم که گويي دروغ هاي کودک را باور کرده ايم. چنين عکس العملي او را به اين نتيجه مي رساند که از طريق دروغ گفتن مي تواند به خواسته خود برسد. مهم آن است که والدين با نهايت آرامش، ذهن کودک را به سوي واقعيت سوق دهند و به او بفهمانند که اين داستان ها همه حاصل خيالبافي هاي او است.
ترس، کمبود محبت، عدم احساس امنيت و تمايل کودک به محک زدن توانايي هاي خود، عمده ترين عوامل گرايش او به دروغگويي آگاهانه است.
منبع :ماهنامه کودک، شماره 62.