پرسش :

به فرزندانمان درباره مرگ عزيزان چه بگوييم؟

پاسخ :
مرگ، اتفاقي ناگهاني است که با تمام بزرگي و تلخي خود به پايان مي‌رسد و پس از آن، بازماندگان خود را با فقداني که به وجود آمده است تطبيق مي‌دهند. بنابراين مرگ استرسي نيست که هر روز به وجود بيايد زيرا کسي که مي‌ميرد ديگر بازنمي‌گردد و براي هميشه از ميان رفته است. بايد به کودک بگوييم که او به بهشت رفته است؛ به يک جاي خوب. درباره بهشت و خدا براي او صحبت کنيم و به صورتي روشن به او بفهمانيم که عزيز از دست رفته ديگر بازنمي‌گردد. طبيعي است که فرزند شما از اين گفته‌ها ناراحت مي‌شود. اين استرس و نگراني يک باره وارد مي‌شود و سپس فرزندمان خود را با موقعيت جديد وفق مي‌دهد. اما اگر بگوييم کسي که رفته يک روز بازمي‌‌گردد، اول بايد جواب دهيم کي؟ و دوم اينکه چرا باز نگشت؟ هر دروغي هميشه دروغ‌هاي بعدي را به همراه مي‌آورد. مي‌توانيم بگوييم او برنمي‌گردد ولي يک روزي ما هم پيش او خواهيم رفت. حتي دليل گريه و سوگواري خود را براي او شرح دهيم و بگوييم که انسان‌ها ارزش دارند و با اهميت هستند و از اينکه پيش ما نيستند، دلمان برايشان تنگ مي‌شود. وقتي بچه‌ها از 9 سالگي به بعد با مفهوم مرگ آشنا مي‌شوند، خوب است در اين باره با آنها بيشتر صحبت کنيم. حتي اگر خواستند گريه و سوگواري کنند هيچ اشکالي ندارد. اجازه بدهيد سوگواري‌شان را انجام بدهند. نمي‌شود درباره مرگ عزيزي صحبت کنيم و انتظار داشته باشيم که فرزندمان گريه نکند. به طور مسلم او گريه خواهد کرد. پس اجازه بدهيم سوگواري کند تا خداي نکرده دچار سوگ به تاخير افتاده نشود.
www.salamat.com