پرسش :

پناه‏ خواهى شيعه در دوران غيبت امام زمان (عج) چگونه است؟


پاسخ :
شیعه، هرگز در برابر دشوارى‏‌ها و مشکلات زندگى، از پاى درنمى‌‏آید و به هنگام سختى‌‏ها و شداید، خود را نمى‌‏بازد و در هجوم درد و رنج، از درون نمى‌‏شکند، بلکه به صاحب امر خویش، یعنى حضرت مهدى علیه السلام متوسّل شده و شفاى درد و حلّ مشکلات را از آن چشمه‌‏ى رحمت و معدن مهربانى و فتوّت مى‌‏جوید. چه بسا اگر انسان در موقع اضطرار و گرفتارى از امام زمانش غافل بماند و به جاى استمداد از او به دیگران - که خود محتاج لطف و نیازمند فیض وى هستند - دست نیاز دراز کند، در انجام دادن وظیفه کوتاهى و به ولى نعمت و مولاى خویش بى‌‏اعتنایى کرده باشد، و از این رو سزاوار نکوهش است.
از حضرت على‌‏ بن موسى الرضا علیهما السلام روایت شده است که فرموده‏‌اند:
«إذا نَزَلت بِکم شِدّة فَاستَعینوا بِنا عَلَى اللَّه وَ هُوَ قَولُ اللَّهِ: «وَ للَّهِ الأسماءُ الحُسنى فَادعوه بِها؛
هرگاه سختى و دشوارى به شما رو آورد، به واسطه‏‌ى ما از درگاه الهى کمک بخواهید. همین است مراد سخن خداوند که فرموده: «و براى خدا، نام‏‌هاى نیکو است پس او را به آن نام‏‌ها بخوانید.»
گرچه براى استمداد از امام زمان ‏علیه السلام دعاها و نمازهاى مخصوصى وارد شده و توسّلات و عریضه‌‏نگارى‌‏ها و زیارت‌‏هایى نقل گردیده که هر یک نیز در تقرّب به آن حضرت و نجات از اندوه و پریشانى، تأثیر بسزایى دارد، ولى آن چه سبب عنایت خداوند و لطف مولا مى‌‏گردد، پیوند قلبى و ارتباط روحى با حضرتش است. از این رو، کمک خواستن از آن بزرگوار، منحصر به الفاظ و کیفیت مخصوص و زمان و مکان ویژه نیست، بلکه هر وقت و هر جا دل سوخته‏‌اى از ژرفاى جان و از صمیم قلب، حجّت خدا را بخواند و به حقیقت دست نیاز به‏‌ سوى وى دراز کند و دل از هرچه غیر او است، برگیرد و محتاج لطف و عنایتش گردد، قطعاً مورد توجّه آن بزرگوار قرار مى‏‌گیرد و از گرفتارى و رنج و محنت رهایى مى‌‏یابد.

منبع: mahdishenakht.com