پرسش :

گیاه بان چه خاصيتي دارد؟

پاسخ :
الكافي عن عمر بن اُذينة :
شَكا رَجُلٌ إلى أبي عَبدِاللّه‏ِ عليه‏السلام شِقاقاً في يَدَيهِ ورِجلَيهِ ، فَقالَ لَهُ : خُذ قُطنَةً فَاجعَل فيها بانا وضَعَها في سُرَّتِكَ .
فَقالَ إسحاقُ بنُ عَمّارٍ : جُعِلتُ فِداكَ ! يَجعَلُ البانَ في قُطنَةٍ ويَجعَلُها في سُرَّتِهِ؟
فَقالَ : أمّا أنتَ يا إسحاقُ ، فَصُبَّ البانَ في سُرَّتِكَ ؛ فَإِنَّها كَبيرَةٌ .
قالَ ابنُ اُذَينَةَ : لَقيتُ الرَّجُلَ بَعدَ ذلِكَ ، فَأَخبَرَني أنَّهُ فَعَلَهُ مَرَّةً واحِدَةً فَذَهَبَ عَنهُ.
الكافى- به نقل از عمر بن اُذَينَه: مردى از تَرَك پوست دست و پاى خود ، نزد امام صادق عليه‏السلام اظهار ناراحتى كرد . امام به او فرمود : «پنبه‏اى بردار و يك گياهِ بان در ميان آن قرار ده و آن را در ناف خود كن» .
اسحاق بن عمّار گفت : فدايت شوم! گياهِ بان را در ميان پنبه‏اى بپيچد و آن را در ناف خود قرار دهد؟
فرمود : «امّا تو اى اسحاق! بان را در ناف خود بريز ، كه بزرگ است [و گنجايش دارد] » .
ابن اذينه مى‏گويد : پس از آن ماجرا ، آن مرد را ديدم و به من گفت كه آن كار را يك بار انجام داده و ناراحتى او از ميان رفته است .
الكافي ، جلد 6 ، صفحه 523 ، حديث 2 ، بحار الأنوار ، جلد 47 ، صفحه 48 ، حديث 75 دانش نامه احاديث پزشكي : 1 / 516