پرسش :

فرزند يک ساله‏ام بسيار کنجکاو است و گاهي براي خود خطر ايجاد مي‏کند. با او چگونه رفتار کنم؟

پاسخ :
کنجکاوي کودک در اين سن طبيعي است. او ديگر در سني نيست که مانند عروسک در دست شما باشد. او در اين سن، شوق کشف کردن دارد و همين شوق ممکن است خطرهايي را برايش پديد آورد؛ بنابراين، بايد مراقب خطرها (اشيايي که به راحتي واژگون مي‏شوند، پله‏ها، پنجره‏هاي بدون حفاظ)، ظرف‏هاي غذاي داغ در روي اجاق، اشياي کوچک مانند دگمه، مهره، سکه، فندق، بادام و...، داروها، اجسام تيز، پريزهاي برق، درهاي خروجي، ابزار برقي، استخر، شيشه‏هاي شکسته، مواد سمي و... باشيد.
مراقبت شما از کودک نبايد با هراس در چهره همراه باشد. مراقبت شديد همراه با ترس و دلهره، از او، کودکي ترسو و وابسته خواهد ساخت.
اجازه دهيد به وسايلي که خطرناک نيستند و به او صدمه نمي‏زنند، دست بزند تا کنجکاوي‏اش ارضا شود. هنگامي که فرزند شما مي‏خواهد کار خطرناکي (کشيدن سيم برق، دست زدن به ظرف داغ، هل دادن ميز و...) را انجام دهد، گفتن نه يا نکن با لحني خصمانه فايده ندارد. در اين موقعيت، به سمت او برويد؛ کودک را به قسمت ديگري از اتاق ببريد و قاطعانه بگوييد نکن تا بفهمد معناي حرف شما چيست و بي‏درنگ اسباب بازي مورد علاقه‏اش يا وسيله‏اي را که برايش جالب است و خطري هم ندارد، در اختيارش قرار دهيد و بدين وسيله حواسش را پرت کنيد. کودک در اين سن بسيار زود حواسش پرت مي‏شود و اين، کمک بزرگي به مادر است.
اگر به کار خطرناکي چون فرو کردن ميخ در پريز برق و امثال آن دست زد، ضربه‏اي آرام به پشت دستش، از نهي کلامي مؤثرتر است و پيام روشن‏تري به او مي‏دهد.
در صورت اصرار بر کار خطرناک، بهترين تنبيه او، محروميت موقت است. او را يک يا دو دقيقه روي صندلي بنشانيد و کنارش بايستيد و پس از اتمام محروميت رهايش سازيد.
منبع: کتاب نسیم مهر(1)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)