پرسش :

مادري هستم که دختر 15 ساله‏ام را خود به مدرسه مي‏برم. آيا اين رفتار من اشکال دارد؟

پاسخ :
اين رفتار شما به چند دليل درست نيست:
1. تلقي او اين خواهد بود که هنوز کودکش مي‏پنداريد؛ در حالي که بزرگ شده و استقلال طلب است.
2. همسالان، داوري خوبي درباره‏ي او نخواهند داشت و با تعبيرهايي چون «بچه ننه»،«لوس» و... او را مي‏آزارند.
3. برداشت آشنايان و همسايگان اين خواهد بود که به دخترتان اعتماد نداريد و او از اين مسأله رنج مي‏برد. اجازه دهيد فرزندتان خود به مدرسه برود تا حس استقلال او تقويت شود. او در سني است که از همراهي با همسالان لذت مي‏برد و روحيه‏ي اجتماعي‏اش تقويت مي‏شود. وابستگي به شما مطلوب نيست. اگر به هر دليلي مجبور هستيد با او همراه باشيد، دويست متر مانده به مدرسه از وي جدا شويد.
اگر نگران مسائل اخلاقي هستيد، با برخورد خوب و توجه به خواسته‏هاي منطقي‏اش، و اظهار اعتماد، پشتوانه‏ي فرهنگي ايجاد کنيد. هنگام رفتن به مدرسه از تذکرهاي مستقيم اخلاقي (به نامحرم نگاه نکني؛ حجابت را حفظ کني؛ عفت داشته باشي؛ به بيراهه نروي و..) بپرهيزيد و از تذکرهاي غير مستقيم (دختر من آن قدر خوب و فهميده است که شأن خود و خانواده‏اش را رعايت مي‏کند) استفاده کنيد.
اگر نگران خطرها هستيد، به خدا توکل کنيد؛ خود را به اقيانوس بيکران الاهي بسپاريد و به حفاظت خداي بزرگ و مهربان معتقد باشيد.
گر نگهدار من آن است که من مي‏دانم‏
شيشه را در بغل سنگ نگه مي‏دارد
شب تاريک و راه باريک و من مست‏
قدم از دست من افتاد و نشکست‏
نگه دارنده‏اش نيکو نگه داشت‏
و گرنه صد قدح، نفتاده بشکست‏
صدقه‏ي روزانه در ايجاد آرامش براي شما و فرزندتان بسيار مؤثر است.
منبع: کتاب نسیم مهر(1)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)