پرسش :

هماهنگي پدر و مادر در تربيت فرزند، چقدر اهميت دارد؟

پاسخ :
يکي از مهم‏ترين مسائل مربوط به تربيت فرزند، هماهنگي پدر و مادر است. تربيت، مانند پرنده‏اي است که براي پرواز به دو بال نياز دارد. اختلاف والدين در تربيت فرزند (استفاده از تنبيه بدني، سختگيري، حضور در اردوها، محافل مذهبي و...)، کودک را دچار تعارض مي‏کند. وقتي پدر يک مبنا دارد و توصيه‏اي مي‏کند و مادر مبنايي ديگر دارد يا بالعکس، کودک مجبور است، يکي را بپذيرد و چون پدر و مادر، هر دو را دوست دارد، توان انتخاب يکي را نخواهد داشت و دچار التهابي دروني و تعارض مي‏شود.
در صورت اختلاف مبنايي در تربيت فرزند خود، با گفت و گو و تبادل انديشه، به مبنا و شيوه‏اي واحد برسيد. توجه داشته باشيد که اين گفت و گو در حضور کودک انجام نگيرد. در مواردي که نمي‏توانيد به توافق برسيد، نظر مشاوري آگاه، متدين و دلسوز مي‏تواند راهگشا باشد.
در تربيت مقطعي و برخوردهاي موردي هم هماهنگي والدين و حتي بقيه‏ي اعضاي خانواده لازم است. پدر تصميم مي‏گيرد از شيوه‏ي قهر کردن (ر. ک: ص 97) استفاده کند؛ اما چون مادر با وي هماهنگ نيست، همزمان با قهر پدر، به فرزند محبت مي‏کند و قهر پدر بي‏اثر مي‏شود يا هنگام توبيخ فرزند به وسيله‏ي مادر، پدر در حضور مادر، از فرزند خود طرفداري مي‏کند و طبيعي است که توبيخ سنجيده‏ي مادر بي‏اثر خواهد شد.
هماهنگي بين مدرسه و خانه نيز در تربيت لازم است؛ اگر چه آثار منفي عدم اين هماهنگي همچون عدم هماهنگي والدين نيست؛ زيرا رابطه‏ي روحي - عاطفي کودک با معلم، چونان رابطه‏ي عاطفي با والدين نيست.
اثر منفي عدم هماهنگي با مدرسه اين است که تربيت والدين در خانه را بي‏اثر مي‏کند يا بالعکس.
بهترين راه براي ايجاد هماهنگي بين خانه و مدرسه، شرکت والدين در جلسات انجمن اوليا و مربيان و ارتباطهاي حضوري، تلفني و مکاتبه‏اي با اولياي مدرسه است.
منبع: کتاب نسیم مهر(1)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)