پرسش :

چرا برخي نوجوانان به دوستان نامطلوب گرايش مي يابند؟

پاسخ :
اين گرايش عللي دارد:
1. غفلت والدين: از مهم ترين علل گرايش نوجوان به دوستان نامناسب و ناشايست، به طور معمول، غفلت والدين در روابط فرزند با ديگران در دوران کودکي و ابتداي نوجواني است.
اگر به روابط فرزندمان با همسالان و دوستي هاي او به موقع توجه کنيم و ملاک هاي دوست خوب را به او بياموزيم.( ر.ک: ص 90 و 92)، و از همان کودکي در او پشتوانه ديني و فرهنگي و اعتماد به نفس ايجاد، و وي را درست تربيت کنيم، در دوران نوجواني و بلوغ، کمتر با چنين مشکلي مواجه مي شويم.
انتخاب گروه هاي همسالان از طرف نوجوان، به تجارب دوران کودکي او، ميزان خود باوري و گرايش هاي مذهبي اش بستگي دارد.
2. ارتباط هاي فاميلي نادرست: ارتباط هاي خويشاوندي نسنجيده با نزديکان نامطلوب، زمينه هاي گرايش او را به دوستان ناشايست فراهم مي آورد؛ پس بايد در اين گونه ارتباط ها سنجيده تر عمل کنيد.
3. محيط هاي نامناسب: مدرسه، محله، باشگاه ورزشي و مؤسسه هاي هنري ناسالم نيز عاملي مؤثر براي دوستي هاي نامناسب هستند. در گزينش اين گونه مؤسسه ها براي فرزند خود دقت کنيد.
4. عدم آگاهي: در موارد بسياري، فرزندان از فايده دوستان خوب و ضرر همسالان ناسالم آگاه نيستند؛ پس بکوشيد در موقعيت هاي خاص به آنان آگاهي دهيد. ( ر.ک: ص 94 و 95).
به فرزند خود بياموزيد که دوست خوب مي تواند بر شخصيت او اثر گذارد؛ به همين جهت، امام علي(ع) مي فرمايد:
قارن اهل الخير تکن منهم(1).
با نيکان همنشين باش تا از آنان شوي.
او را آگاه سازيد که دوست بد باعث آلودگي وي خواهد شد و هر قدر نزديکي اش با همسال نامناسب بيشتر باشد، آلودگي اش نيز افزون تر خواهد بود.
ضرب المثلي انگليسي مي گويد:
دوست بد مانند سگ آلوده به کثافت است که هر قدر به تو نزديک تر باشد، بيشتر آلوده ات مي کند(2).
پی نوشت:
1. نهج البلاغه، نامه 31، ش 92.
2. حسين سيدي، يک شاخه گل مينا، ص 80.
منبع: کتاب نسیم مهر(2)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388