پرسش :

دختر 6 ساله ام نيمه شب ها از ترس به اتاق ما پناه مي برد. آيا اشکالي دارد او را پناه دهم؟

پاسخ :
زمينه هاي ترس او را از بين ببريد تا به اتاق شما پناه نبرد:
1. زمينه مشاهده فيلم هاي ترسناک يا عاطفي را از بين ببريد.
2. از گفتن قصه هاي ترسناک( جنگ و جدال حيوانات، پريان و...) بپرهيزيد.
3. پرده هاي اتاق او را بکشيد تا سايه درختان و امثال آن بر روي ديوار اتاقش نيفتد.
4. پيش از خواب، به طور غيرمستقيم و به بهانه اي، مکان هاي مبهم اتاق خواب او مثل کمد ديواري، پشت چوب لباسي و... را بررسي کنيد؛ به گونه اي که او مشاهده کند و مطمئن شود موجود ترسناکي در آن ها وجود ندارد.
5. توجه داشته باشيد که در مسير نور چراغ خواب، وسيله اي قرار نداشته باشد تا روي ديوار سايه بيندازد. کودکان در اين سن جاندارپندارند و اين سايه ها را هيولا و امثال آن مي پندارند.
6. يک تا 2 ساعت قبل از خواب، از عوامل مهيج، مثل بازي فيزيکي با او بپرهيزيد.
در صورت پناه بردن به اتاق شما، به او پناه دهيد؛ اما اجازه ندهيد در اتاق يا بستر شما بخوابد( اگر اين رفتار به صورت عادت درآيد، هميشه مشکل خواهيد داشت)؛ بلکه او را به اتاقش راهنمايي کنيد و لحظاتي را کنارش بمانيد تا احساس امنيت کند و خوابش ببرد.
چند توصيه
أ. هنگام راهنمايي او به اتاق خوابش، هرگز متزلزل و نگران نباشيد. نگراني شما بر ترس او مي افزايد.
ب. از گفتن جمله هاي آرامش دهنده اي چون « تاريکي ترس نداره»، « تنهايي ترس نداره»، « موجود ترسناکي وجود نداره»و... بپرهيزيد.
ج. جمله هايي چون « از اين که فرزند مستقلي دارم، احساس غرور مي کنم»، بر اعتماد به نفسش مي افزايد.
د. در اتاق کودک را قفل نکنيد.
هـ. تا مدتي در اتاقش را باز بگذاريد.
و. هر قدر فاصله بين اتاق شما و اتاق کودک کمتر باشد، آرامش خاطر او بيشتر خواهد بود.
ز. چراغي کم نور در بيرون از اتاق خواب کودک، بر آرامش او مي افزايد.
منبع: کتاب نسیم مهر(2)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388