پرسش :

ديدگاه قرآن در مورد احباط و تكفير چيست؟

پاسخ :
قرآن مجيد در آيات متعددّي بطور صريح بيان مي‎فرمايد كه احباط و تكفير وجود دارد و اعمال شايسته بر ناشايست و بالعكس، تأثير گذار است، كه به چند نمونه از آن آيات اشاره مي‎شود‌
الف – درباره تكفير خداوند متعال در سوره هود، آيه 14 چنين مي‎فرمايد « وَ اَقِمِ
الصَّلوةَ طَرَفيِ النَّهارِ وَ زُلَفاََ مِنَ الليلِ اِنَّ الْحَسَناتِ يُذْهِبْنَ السَّيئاتِ ذلِكَ ذِكْري لِلذّاكِرينَ » [ در دو طرف روز و اوايل شب، نماز را برپادار؛ زيرا حسنات، سيّئات [ و آثار آنها ] را از بين مي‎برند؛ اين تذكّري است براي كساني كه اهل تذكّرند].
ب ـ قرآن مجيد در سوره مائده، آيه 5 ، درباره احباط نيز اين گونه مي‎فرمايد « وَ مَنْ يكْفُرْ بِالاِيمانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَ هُوَ فَي الاخِرَةِ منَ الْخاسِرينَ » [ كسي كه آنچه را بايد به آن ايمان بياورد، انكار كند، اعمال او تباه مي‎گردد و در سراي ديگر از زيانكاران خواهد بود.] (تفسير نمونه جلد 2، صفحات 69 ،‌70، 72)
بنابراين، اصل مسئله احباط و تكفير در آيات قرآن به طور روشن بيان شده است، ولي جزئيات آن ـ كه چه گناهاني سبب حبط اعمال و چه عباداتي سبب تكفير گناهان مي‎شود ـ بايد از روايات استفاده گردد.
eporsesh.com