پرسش :

ديدگاه قرآن پيرامون رعد و برق و باران چه مي باشد؟

پاسخ :
در قرآن مجيد كراراً سخن از «رعد» و «برق» به ميان آمده و بلافاصله بعد از آن به ريزش بارانها اشاره شده است.
در آيه 24 سوره روم مي خوانيم «وَمِنْ آياتِهِ يُريكُمُ الْبَرْقَ خَوْفاً وَطَمَعاً وَ يُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ ماءً فَيُحْيي بِهِ الْاَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها اِنَّ في ذلِكَ لآياتٍ لِقَوْمِ يَعْقِلُونَ» [و از آيات و نشانه هاي او اين است كه برق (و رعد) را به شما نشان مي دهد كه هم مايه بيم است و هم اميد (بيم از صاعقه ها و اميد به نزول باران) و از آسمان آبي فرو مي فرستد كه زمين را بعد از مردنش، با آن زنده مي كند در اين نشانه هايي است (از عظمت و قدرت خدا) براي گروهي كه فكر مي كنند.]
و در آيه 12 سوره رعد مي خوانيم «هُوَ الَّذي يُريكُمُ الْبَرْقَ خَوْفاً وَطَمَعاً وَيُنْشِئُ السَّحابَ الثِّقالَ» [او كسي است كه برق را به شما نشان مي دهد كه هم مايه ترس است و هم اميد، و ابرهاي سنگين ايجاد مي كند.]
در گذشته كسي دقيقاً نمي دانست كه پيدايش «رعد» و «برق» از كجا است، و لذا هر كس فرضيه اي براي خود درست مي كرد، و گاه آن را با اسطوره ها و افسانه ها مي آميخت. ولي امروز مسلم شده است كه جريان رعد و برق مربوط به تخليه هاي الكتريكي است كه بين دو قطعه ابر با الكتريسيته هاي مختلف (يكي مثبت و ديگري منفي) حاصل مي شود، و در واقع همان طور كه وقتي دو سيم برق به هم نزديك شود، جرقه اي مي زند كه هم داراي صدا و هم حرارت است، همين معني در ميان ابرها رخ مي دهد، «برق» جرقة عظيم آن است و «رعد» صداي آن جرقه.
و گاه اين تخليه الكتريكي بين قطعات ابري كه داراي الكتريسيته مثبت است و زمين كه معمولاً الكتريسيته منفي دارد صورت مي گيرد و در اين هنگام، جرقه در سطح زمين ظاهر مي شود، و آن را «صاعقه» مي نامند كه سبب آتش سوزيهاي مهيب در بيابانها و جنگلها و گاه در ساختمانها مي شود و ممكن است يك گله گوسفند عظيم را در يك لحظه تبديل به خاكستر كند، و يا اگر به كوه بخورد سنگها متلاشي مي شود، و يا اگر به سطح دريا اصابت كند جانداران دريا را در يك منطقه نابود، سازد همه اينها به خاطر آن است كه حرارت حاصله از آن جرقه بسيار بالا است، حرارتي كه همه چيز را مبدل به دود و خاكستر مي كند.
در قرآن مجيد كراراً سخن از «رعد» و «برق» به ميان آمده و بلافاصله بعد از آن به ريزش بارانها اشاره شده است.
در آيه سوره روم مي خوانيم «وَمِنْ آياتِهِ يُريكُمُ الْبَرْقَ خَوْفاً وَطَمَعاً وَ يُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ ماءً فَيُحْيي بِهِ الْاَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها اِنَّ في ذلِكَ لآياتٍ لِقَوْمِ يَعْقِلُونَ» [و از آيات و نشانه هاي او اين است كه برق (و رعد) را به شما نشان مي دهد كه هم مايه بيم است و هم اميد (بيم از صاعقه ها و اميد به نزول باران) و از آسمان آبي فرو مي فرستد كه زمين را بعد از مردنش، با آن زنده مي كند در اين نشانه هايي است (از عظمت و قدرت خدا) براي گروهي كه فكر مي كنند.]
و در آيه سوره رعد مي خوانيم «هُوَ الَّذي يُريكُمُ الْبَرْقَ خَوْفاً وَطَمَعاً وَيُنْشِئُ السَّحابَ الثِّقالَ» [او كسي است كه برق را به شما نشان مي دهد كه هم مايه ترس است و هم اميد، و ابرهاي سنگين ايجاد مي كند.]
در گذشته كسي دقيقاً نمي دانست كه پيدايش «رعد» و «برق» از كجا است، و لذا هر كس فرضيه اي براي خود درست مي كرد، و گاه آن را با اسطوره ها و افسانه ها مي آميخت. ولي امروز مسلم شده است كه جريان رعد و برق مربوط به تخليه هاي الكتريكي است كه بين دو قطعه ابر با الكتريسيته هاي مختلف (يكي مثبت و ديگري منفي) حاصل مي شود، و در واقع همان طور كه وقتي دو سيم برق به هم نزديك شود، جرقه اي مي زند كه هم داراي صدا و هم حرارت است، همين معني در ميان ابرها رخ مي دهد، «برق» جرقة عظيم آن است و «رعد» صداي آن جرقه.
و گاه اين تخليه الكتريكي بين قطعات ابري كه داراي الكتريسيته مثبت است و زمين كه معمولاً الكتريسيته منفي دارد صورت مي گيرد و در اين هنگام، جرقه در سطح زمين ظاهر مي شود، و آن را «صاعقه» مي نامند كه سبب آتش سوزيهاي مهيب در بيابانها و جنگلها و گاه در ساختمانها مي شود و ممكن است يك گله گوسفند عظيم را در يك لحظه تبديل به خاكستر كند، و يا اگر به كوه بخورد سنگها متلاشي مي شود، و يا اگر به سطح دريا اصابت كند جانداران دريا را در يك منطقه نابود، سازد همه اينها به خاطر آن است كه حرارت حاصله از آن جرقه بسيار بالا است، حرارتي كه همه چيز را مبدل به دود و خاكستر مي كند.
eporsesh.com