پرسش :

مردي كه نامزدش را به دليل نه چندان موجه طلاق داد از گناه مرتكب شده مبري است؟

پاسخ :
«طلاق» در روايات اسلامي به عنوان مبغوض ترين و ناخوشايندترين عمل حلال معرفي شده و از آن جز در مواردي که هيچ راهي براي سازش بين زن و شوهر و ادامه زندگي آن دو وجود ندارد، نهي شده است. بنابراين طلاق حتي اگر بي مورد هم باشد حرمت شرعي ندارد و گناه محسوب نمي شود ولي به لحاظ آثار و لوازم و عوارض روحي و دروني که ممکن است در زن طلاق داده شده ايجاد گردد و باعث دلشکستگي و افسردگي و احساس شکست و سرخوردگي او گردد مي توان آثار سوء دنيايي و آخرتي براي مرد طلاق دهنده در پي داشته باشد و سعادت و توفيقات او را تحت الشعاع خود قرار دهد و آه و نفرين زن و اضطراب و ناراحتي دروني او اگر مرتکب خطايي نشده و دليلي براي طلاق دادن او وجود نداشته باشد، دامن شوهر را بگيرد و او را با مشکلات و بلاهايي در زندگي مواجه سازد بنابراين ممکن است عملي شرعا جايز و مباح باشد ولي از نظر اخلاقي و وجداني و رواني عملي ناپسند و غيرقابل گذشت و جرم و خطا به حساب آيد و آثار آن دامان صاحبش را بگيرد و تأثيرات بدي در زندگي او داشته باشد.
porseman.org