پرسش :
چرا با وجود دلايل روشن باز هم عده اي قيامت را قبول نمي كنند؟
شرح پرسش :
پاسخ :
اگر معاد و قيامتى(بهشت ودوزخ) در كار نباشد و نيكان به پاداش كارهاى خوب خود و بدكاران به سزاى رفتار ناپسند خود نرسند، آفرينش انسان عبث و بيهوده مىشود و اين با حكمت خداوند متعال نمىسازد. زيرا اولاً خداوند وجود دارد و تمام موجودات به او نيازمندند، ثانيا انسان آزاد آفريده شده است و با حسن اختيار يا سوء اختيار خود راه راست و درست يا نادرست را انتخاب مىكند. ثالثا همگى در اين دنيا به پاداش و سزاى عمل خويش نمىرسند. پس بايد جايى باشد كه مردمان پاداش يا سزاى رفتار خود را ببينند و گرنه خلقت بيهوده مىشود.
واقعيت اين است كه در وراى دلايل متعدد عقلى و نقلى براى قيامت بايد اذعان كرد كه اصل معاد هم فطرتى آدميان است. زيرا انسان تمام وجودش از خداست انا لله و در نهايت هم به او باز مىگردد و انا اليه راجعون اين مطلب را آيات و روايات ما تأكيد مىكنند و عقل نيز تأييد مىنمايد، (ر.ج زندگى جاويد يا حيات اخروى و معاد هر دو از استاد مطهرى).
برخى از افراد با وجود دلايل متعدد باز از پذيرش اين حقايق بديهى طفره مي روند. دليل اين امر را بايد در اين نكته دانست كه آنكه به خدا و قيامت و روز جزا ايمان دارد به صورت طبيعى به خود اجازه نمىدهد تا از دستورات دينى سرپيچى كند و خود را موظف به انجام بسيارى از كارها و دورى از بسيارى كارهاى ديگر مىداند. بنابراين برخى براى فرار از مسئوليتپذيرى، روى به انكار خدا و معاد مىآورند و هر چه دليل و برهان نيز براى آنها اقامه شود نمىپذيرند. واقعيت اين است كه آنها مشكل علمى ندارند زيرا مشكل علمى با دليل و برهان حل مىشود بلكه مشكل آنها عملى است يعنى مىخواهند جلويشان باز باشد و هر كارى كه خواستند انجام دهند. قرآن به اين مسئله در سوره مباركه روم اشاره دارد. پس از آنكه در آيه 28 با مثالى ساده توحيد را تبيين فرمود، درآيه 29 مىفرمايد: بل اتبع الذين ظلموا اهواءهم بغير علم؛ ولى ظالمان بدون علم و آگاهى، از هوا و هوسهاى خود پيروى مىكنند».يعنى مشكل منكران خدا يا معاد هوامدارى و شهوتپرستى است و آنها مشكل علمى ندارد.
قرآن در سوره قيامت پس از آنكه شبهه منكران قيامت درباره حيات پس از مرگ را بازگو كرد و پاسخ فرمود، مىفرمايد بل يريد الانسان ليفجر امامه؛ بلكه انسان مىخواهد جلويش بازباشد تا تمام عمر گناه كند»، (القيامه: 3 ـ 4). يعنى اينها نسبت به قيامت شبهه علمى ندارند، بلكه لجاجت عملى و شهوت عملى دارند. آنها مىخواهند ميدان عملشان باز باشد و كسى و چيزى جلودار آنها نباشد و معاد كه عبارت از روز جزا و سؤال و پاسخ است، جلوى آنها را مىگيرد و به آنها اجازه هر كارى را نمىدهد، (الميزان، ج 20،
www.morsalat.com
اگر معاد و قيامتى(بهشت ودوزخ) در كار نباشد و نيكان به پاداش كارهاى خوب خود و بدكاران به سزاى رفتار ناپسند خود نرسند، آفرينش انسان عبث و بيهوده مىشود و اين با حكمت خداوند متعال نمىسازد. زيرا اولاً خداوند وجود دارد و تمام موجودات به او نيازمندند، ثانيا انسان آزاد آفريده شده است و با حسن اختيار يا سوء اختيار خود راه راست و درست يا نادرست را انتخاب مىكند. ثالثا همگى در اين دنيا به پاداش و سزاى عمل خويش نمىرسند. پس بايد جايى باشد كه مردمان پاداش يا سزاى رفتار خود را ببينند و گرنه خلقت بيهوده مىشود.
واقعيت اين است كه در وراى دلايل متعدد عقلى و نقلى براى قيامت بايد اذعان كرد كه اصل معاد هم فطرتى آدميان است. زيرا انسان تمام وجودش از خداست انا لله و در نهايت هم به او باز مىگردد و انا اليه راجعون اين مطلب را آيات و روايات ما تأكيد مىكنند و عقل نيز تأييد مىنمايد، (ر.ج زندگى جاويد يا حيات اخروى و معاد هر دو از استاد مطهرى).
برخى از افراد با وجود دلايل متعدد باز از پذيرش اين حقايق بديهى طفره مي روند. دليل اين امر را بايد در اين نكته دانست كه آنكه به خدا و قيامت و روز جزا ايمان دارد به صورت طبيعى به خود اجازه نمىدهد تا از دستورات دينى سرپيچى كند و خود را موظف به انجام بسيارى از كارها و دورى از بسيارى كارهاى ديگر مىداند. بنابراين برخى براى فرار از مسئوليتپذيرى، روى به انكار خدا و معاد مىآورند و هر چه دليل و برهان نيز براى آنها اقامه شود نمىپذيرند. واقعيت اين است كه آنها مشكل علمى ندارند زيرا مشكل علمى با دليل و برهان حل مىشود بلكه مشكل آنها عملى است يعنى مىخواهند جلويشان باز باشد و هر كارى كه خواستند انجام دهند. قرآن به اين مسئله در سوره مباركه روم اشاره دارد. پس از آنكه در آيه 28 با مثالى ساده توحيد را تبيين فرمود، درآيه 29 مىفرمايد: بل اتبع الذين ظلموا اهواءهم بغير علم؛ ولى ظالمان بدون علم و آگاهى، از هوا و هوسهاى خود پيروى مىكنند».يعنى مشكل منكران خدا يا معاد هوامدارى و شهوتپرستى است و آنها مشكل علمى ندارد.
قرآن در سوره قيامت پس از آنكه شبهه منكران قيامت درباره حيات پس از مرگ را بازگو كرد و پاسخ فرمود، مىفرمايد بل يريد الانسان ليفجر امامه؛ بلكه انسان مىخواهد جلويش بازباشد تا تمام عمر گناه كند»، (القيامه: 3 ـ 4). يعنى اينها نسبت به قيامت شبهه علمى ندارند، بلكه لجاجت عملى و شهوت عملى دارند. آنها مىخواهند ميدان عملشان باز باشد و كسى و چيزى جلودار آنها نباشد و معاد كه عبارت از روز جزا و سؤال و پاسخ است، جلوى آنها را مىگيرد و به آنها اجازه هر كارى را نمىدهد، (الميزان، ج 20،
www.morsalat.com
تازه های پرسش و پاسخ
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}