پرسش :

چه كنيم تا نمازمان را با خلوص نيت بخوانيم؟

پاسخ :
خلوص نيت محصول معرفت است با شناخت اصولى و عميق از هستى و خداوند آدمى به اين نتيجه خواهيد رسيد كه همه چيز از او است و به او باز مى‏گردد: انا للّه‏ و انا اليه راجعونآن گاه دل را متوجه او خواهد ساخت و با هيچ چيز و هيچ كس به جاى او حساب باز نخواهد كرد. براى اين منظور بايستى با دو بال معرفت و عمل به پيش رفت تا دل آيينه حق گردد و جز در او تجلى نيابد. تدبر در آيات قرآن به ويژه آيات توحيدى آن ونيز مطالعه سرگذشت اولياى الهى در اين زمينه كارساز است.
براى كسب اخلاص راه‏هاى زير سودمند است:
1- استعانت و طلب اخلاص از حق‏تعالى و توسل به ائمه طاهرين(ع) در اين رابطه.
2- حتى‏الامكان عبادات را پنهانى و دور از ديد ديگران انجام دادن. البته اين نبايد مانع حضور در جامعه و جماعات در موارد رجحان بشود.
3- توجه داشتن به اينكه ريا و خودنمايى باعث سوزاندن و هبط عمل است. انسان همواره بايد به خود اين هشدار را بدهد و مواظبت كند كه مبادا به خاطر خوش آمدن ديگران حسنات خود را - كه با زحمت و تلاش بسيار براى آخرت اندوخته - يكجا بسوزاند و نابودسازد و به جاى كسب محبوبيت نزد خلق خدا مبغوض وى گردد.
4- بى‏ارزشى و پوچى خوش‏آمد ديگران را در برابر رضاى حق‏تعالى همواره به خود تفهيم و تلقين كند. با خود بگويد: فرضا همه اعمال مرا ببينند و تحسين كنند عاقبت چه؟ اين تعريفات نهايتا چه سودى دارد و در برابر خسرانى كه به بار مى‏آورد چه ارزشى خواهد داشت؟
5- توجه به اينكه دل‏ها و قلوب همه در اختيار رب‏الارباب است. اوست كه اگر بخواهد و صلاح بداند دل‏ها را به كسى متوجه مى‏سازد و اگر بخواهد روى گردان مى‏سازد. بنابراين تلاش در جهت كسب قلوب بيراهه‏اى پوچ انتها است.
6- كتاب‏هاى اخلاقى به ويژه كتاب شريف «چهل حديث» حضرت امام خمينى را مطالعه فرماييد.
مطالعه كتاب‏هاى زير نيز به شما توصيه مى‏شود:
1- ترجمه المراقبات(اعمال السنه)، ميرزا جواد آقا ملكى تبريزى
2- نامه‏ها و برنامه‏ها، علامه حسن زاده آملى
3- در آسمان معرفت، علامه حسن زاده آملى
4- تازيانه سلوك، علامه حسن زاده آملى
5- حكمت عبادات، آيت‏اللّه‏جوادى آملى
6- آيت بصيرت، احمد لقمانى
براى جلب رضايت پروردگار به چند نكته توجه نمايد:
الف) در هر كار ابتدا با خود بينديشد عملى كه مى خواهد انجام بدهد محبوب خداوند است يا نه؟ اگر آن را مطلوب خداوند يافت انجام دهد هر چند بر خلاف خواسته نفس خود باشد و اگر آن را مغضوب پروردگار يافت ترك نمايد هر چند مطابق ميل او باشد.
ب ) پس از آنكه عمل صحيح و مرضى خداوند را برگزيد همواره بكوشد آن را كاملا خالص و صرفا براى رضاى او بجا آورد و ريا و خودنمايى كه عمل را به آتش مى كشد در آن راه ندهد.
ج ) پس از انجام عمل صالح همواره مواظبت كند كه عجب و خودپسندى يا تكبر و خود بزرگ بينى در او راه نيابد و اين مراقبت را تا آخر عمر تداوم بخشد. زيرا هر اندازه شخص خود را بزرگ بيند نزد خداوند خوارتر است و هر اندازه خود را ذليل و خاضع‏تر بيند نزد او عزيزتر و گرامى‏تر است.
www.morsalat.com