پرسش :
مجاهدین افغانى در قبال جنگ ایران و عراق چه مواضع و عملکردى داشتند؟
پاسخ :
مردم افغانستان بعد از آغاز حمله اتحاد جماهیر شوروى سابق به این کشور به مقاومت در مقابل ارتش شوروى برخاسته و گروههاى مجاهد افغانى هر یک با تجهیز خود سعى مىکردند به اشغال کشورشان پایان دهند. چند میلیون از مردم افغانستان نیز به کشورهایى نظیر ایران و پاکستان مهاجرت نمودند و در این کشورها سکنى گزیدند. مواضع مجاهدین و مردم افغانستان در قبال جنگ ایران و عراق به طور خلاصه چنین بود:
مجاهدین (گروههاى) افغانى شیعه:
همهى گروهها و مجاهدین افغانى شیعه به طور کامل از انقلاب اسلامى ایران و دفاع مقدس در مقابل عراق حمایت و پشتیبانى مىنمودند. این مجاهدین هر چند که خود از ایران کمک دریافت مىکردند و قادر به ارائهى کمکهاى اقتصادى و نظامى نبودند ولى به علت قرابت مذهبى با ایرانیان و با توجه به اینکه جمهورى اسلامى ایران حمله شوروى به افغانستان را به شدت محکوم کرده بود، از ایران در مقابل عراق حمایت سیاسى و معنوى مىکردند.
مردم افغانستان:
افکار عمومى افغانستان نیز ضمن حمایت از ایران در مقابل عراق، خواهان حفظ جمهورى اسلامى ایران و جلوگیرى از تضعیف آن به وسیله جنگ بودند. طبیعى به نظر مىرسید که مردم افغانستان نیز به تبع ایران خواهان تشکیل جمهورى اسلامى در این کشور و خروج شوروى از افغانستان بودند و از این نظر انقلاب ایران به عنوان الگویى از حکومت اسلامى براى آنها بود و امید داشتند که انقلاب پایدار بماند و از هر عاملى که باعث تضعیف آن مىشد، متنفر بودند. بنابراین مخالفت آنها با حملهى عراق به ایران نیز به همین دلیل بوده است. جمهورى اسلامى ایران نیز از بدو حملهى شوروى سابق به افغانستان خود را با مردم افغانستان هم صداو همدل کرد و حمله شوروى را به شدت محکوم نمود که این واکنش ایران، در افکار عمومى افغانستان براى حمایت از ایران در مقابل عراق مؤثر بوده است.
مهاجران افغانى مقیم ایران:
مهاجران افغانى مقیم ایران نیز همچون دیگر ایرانیان عمل مىکردند و حتى خود را مثل یک ایرانى تلقى مىنمودند که کشور عراق به سرزمینشان ایران حمله کرده است. آنها حمله عراق را محکوم کردند و از ایران در مقابل عراق حمایت به عمل آوردند. حتى برخى از این مهاجران داوطلبانه در جبهههاى جنگ علیه عراق شرکت کردند و داراى شهیدان، جانبازان و اسیرانى نیز هستند که آمار آنها در بنیاد شهید جمهورى اسلامى ایران ثبت شده است.
مجاهدین سنى افغانستان:
این مجاهدین برعکس مردم افغانستان و مهاجرین افغانى مقیم ایران و مجاهدین شیعه افغان، موضع شفافى درباره جنگ ایران و عراق نداشتهاند. به این صورت که آنها حاضر نشدند در مقابل عراق موضع مخالف بگیرند و از ایران پشتیبانى نمایند، ولى آنها نیز خواست قلبیشان این بود که ایران در جنگ پیروز شود و انقلاب اسلامى ایران پایدار بماند. دلایل این خواستهى آنان چنین است:
1- چون جمهورى اسلامى ایران حمله شوروى به افغانستان را به شدت محکوم کرد و به دنبال نهادینه کردن احکام اسلامى )هر چند که اسلام شیعى صد درصد مورد قبول آنها نمىباشد( بود و از طرفى عراق بر عکس ایران، با شوروى پیمان دوستى دیرینه داشت و تهاجم اتحاد جماهیر شوروى به افغانستان را محکوم نکرده بود، تمایل داشتند که از ایران در مقابل عراق حمایت بنمایند و حداقل خواست قلبى آنها پیروزى ایران بوده است.
2- مجاهدین افغانى به این علت که از طرف عربستان پشتیبانى مالى مىشدند و عربستان خود یکى از حامیان اصلى عراق در جنگ علیه ایران بود، بنابراین نمىتوانستند به صورت علنى از ایران در مقابل عراق حمایت نمایند. زیرا هر گونه حرکتى در این باره موجب قطع کمک مالى عربستان و همچنین آمریکا به این گروهها مىشد. لذا آنها موضع شفافى در این مسئله نداشتند و هر چند که خواهان حمایت از ایران و موفقیت ایران بودند، ولى به عللى که گفته شد نمىتوانستند از ایران حمایت آشکار به عمل آورند.
منبع: جنگ ایران و عراق، پرسشها و پاسخها، فرهاد درویشی، مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ
مردم افغانستان بعد از آغاز حمله اتحاد جماهیر شوروى سابق به این کشور به مقاومت در مقابل ارتش شوروى برخاسته و گروههاى مجاهد افغانى هر یک با تجهیز خود سعى مىکردند به اشغال کشورشان پایان دهند. چند میلیون از مردم افغانستان نیز به کشورهایى نظیر ایران و پاکستان مهاجرت نمودند و در این کشورها سکنى گزیدند. مواضع مجاهدین و مردم افغانستان در قبال جنگ ایران و عراق به طور خلاصه چنین بود:
مجاهدین (گروههاى) افغانى شیعه:
همهى گروهها و مجاهدین افغانى شیعه به طور کامل از انقلاب اسلامى ایران و دفاع مقدس در مقابل عراق حمایت و پشتیبانى مىنمودند. این مجاهدین هر چند که خود از ایران کمک دریافت مىکردند و قادر به ارائهى کمکهاى اقتصادى و نظامى نبودند ولى به علت قرابت مذهبى با ایرانیان و با توجه به اینکه جمهورى اسلامى ایران حمله شوروى به افغانستان را به شدت محکوم کرده بود، از ایران در مقابل عراق حمایت سیاسى و معنوى مىکردند.
مردم افغانستان:
افکار عمومى افغانستان نیز ضمن حمایت از ایران در مقابل عراق، خواهان حفظ جمهورى اسلامى ایران و جلوگیرى از تضعیف آن به وسیله جنگ بودند. طبیعى به نظر مىرسید که مردم افغانستان نیز به تبع ایران خواهان تشکیل جمهورى اسلامى در این کشور و خروج شوروى از افغانستان بودند و از این نظر انقلاب ایران به عنوان الگویى از حکومت اسلامى براى آنها بود و امید داشتند که انقلاب پایدار بماند و از هر عاملى که باعث تضعیف آن مىشد، متنفر بودند. بنابراین مخالفت آنها با حملهى عراق به ایران نیز به همین دلیل بوده است. جمهورى اسلامى ایران نیز از بدو حملهى شوروى سابق به افغانستان خود را با مردم افغانستان هم صداو همدل کرد و حمله شوروى را به شدت محکوم نمود که این واکنش ایران، در افکار عمومى افغانستان براى حمایت از ایران در مقابل عراق مؤثر بوده است.
مهاجران افغانى مقیم ایران:
مهاجران افغانى مقیم ایران نیز همچون دیگر ایرانیان عمل مىکردند و حتى خود را مثل یک ایرانى تلقى مىنمودند که کشور عراق به سرزمینشان ایران حمله کرده است. آنها حمله عراق را محکوم کردند و از ایران در مقابل عراق حمایت به عمل آوردند. حتى برخى از این مهاجران داوطلبانه در جبهههاى جنگ علیه عراق شرکت کردند و داراى شهیدان، جانبازان و اسیرانى نیز هستند که آمار آنها در بنیاد شهید جمهورى اسلامى ایران ثبت شده است.
مجاهدین سنى افغانستان:
این مجاهدین برعکس مردم افغانستان و مهاجرین افغانى مقیم ایران و مجاهدین شیعه افغان، موضع شفافى درباره جنگ ایران و عراق نداشتهاند. به این صورت که آنها حاضر نشدند در مقابل عراق موضع مخالف بگیرند و از ایران پشتیبانى نمایند، ولى آنها نیز خواست قلبیشان این بود که ایران در جنگ پیروز شود و انقلاب اسلامى ایران پایدار بماند. دلایل این خواستهى آنان چنین است:
1- چون جمهورى اسلامى ایران حمله شوروى به افغانستان را به شدت محکوم کرد و به دنبال نهادینه کردن احکام اسلامى )هر چند که اسلام شیعى صد درصد مورد قبول آنها نمىباشد( بود و از طرفى عراق بر عکس ایران، با شوروى پیمان دوستى دیرینه داشت و تهاجم اتحاد جماهیر شوروى به افغانستان را محکوم نکرده بود، تمایل داشتند که از ایران در مقابل عراق حمایت بنمایند و حداقل خواست قلبى آنها پیروزى ایران بوده است.
2- مجاهدین افغانى به این علت که از طرف عربستان پشتیبانى مالى مىشدند و عربستان خود یکى از حامیان اصلى عراق در جنگ علیه ایران بود، بنابراین نمىتوانستند به صورت علنى از ایران در مقابل عراق حمایت نمایند. زیرا هر گونه حرکتى در این باره موجب قطع کمک مالى عربستان و همچنین آمریکا به این گروهها مىشد. لذا آنها موضع شفافى در این مسئله نداشتند و هر چند که خواهان حمایت از ایران و موفقیت ایران بودند، ولى به عللى که گفته شد نمىتوانستند از ایران حمایت آشکار به عمل آورند.
منبع: جنگ ایران و عراق، پرسشها و پاسخها، فرهاد درویشی، مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ
تازه های پرسش و پاسخ
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}