پرسش :

بعضى از کسانى که دلالت حدیث غدیر را بر ولایت حضرت على علیه ‏السلام پذیرفته ‏اند چنین گفته ‏اند: قبول داریم که مقصود از مولى اولویت به امامت است لیکن چون حدیث نسبت به زمان امامت تعرضى ندارد؛ پس مقصود این است که حضرت على علیه ‏السلام، را به عنوان خلیفه آینده معرفى مى‏ کنم و آن هنگامى است که مردم با او بیعت کنند و این معنى هیچ منافاتى با خلافت سه نفر دیگر ندارد و بدین ترتیب احترام صحابه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نیز حفظ مى‏ شود.1

پاسخ :
اولاً، اگر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله، مى‏خواستند حضرت على علیه ‏السلام، را به عنوان خلیفه چهارم معرفى کنند پس چرا اسمى از خلیفه اول و دوم و سوم نبردند در حالى که تعیین خلیفه اول در آن زمان که چیزى به وفات پیامبر نمانده بود لازمتر از خلیفه چهارم بود.2
ثانیاً، از این که کسى ابتدا از مرگ قریب الوقوع خود خبر دهد، سپس ولایت خود را نسبت به مردم به آنها یادآورى کند و بعد شخصى را به عنوان جانشین خود انتخاب کند، استفاده مى‏شود که آن شخص جانشین بلافصل او مى‏باشد.
ثالثاً، لازمه ابن معنا این است که على بر خلفاى ثلاثه ولایت نداشته باشد در حالى که عمربن خطاب در روز غدیر تصریح کرد که:
به به یا على! گوارا باد تو را که مولاى هر مرد و زن مومن گردیدى.3
که بخوبى دلالت دارد که امیرالمؤمنین على علیه ‏السلام، مولاى همه مسلمانان در تمام اعصار و زمانها مى‏ باشد و ولایت او منحصر به مدت کوتاه خلافت آن حضرت نمى‏شود.
پی نوشتها:
1. ر.ک: الامینى، عبدالحسین بن احمد، همان، الغدیر، ج1، ص370.
2. ر.ک: شرف‏الدین الموسوى، سید عبدالحسین، همان، ص285.
3. ر.ک: ناظم‏زاده قمى، سیداصغر، همان، ص618.
منبع: ماهنامه موعود شماره 24