پرسش :

آیا گریه کردن زمین و آسمان واقعاً گریه است یا تمثیلی از باران می تواند باشد؟ و اینکه درختی در قزوین وجود دارد و از زیر آن خون جاری می شود، صحت دارد؟

پاسخ :
بحث گریه آسمان و زمین، شعر یا استعاره نیست بلکه حقیقت است. امام خمینی(ره) در کتاب چهل حدیث خود به نکته ای اشاره می کنند و آن این است که خداوند کمال مطلق است و از کمال خود در موجوداتی که خلق کرده، قرار داده است . بنابراین تمام موجوادات دارای درک و علم می شوند. در روایت هم آمده که وقتی طالب علم هستید و از منزل خارج می شوید حتی ماهی های دریا برای شما احساس دارند و دعا می کنند یعنی شعوری در باطن هستی به نام ملکوت عالم وجود دارد که این ملکوت با ملک متفاوت است. تمام موجودات و اشیا در ملکوت تسبیح می گویند و به عبادت می پردازند. خداوند در قرآن کریم می فرماید : ملائکه هم حمد و تسبیح می کنند. وقتی فرعون را در دریا غرق کردیم، آسمان و زمین هم گریه کردند. امام سجاد(ع) در خطبه ای که وارد مدینه شدند فرمودند : "ای ملت بدانید خداوند ما را با مصیبت های شکننده، سنگین و سخت امتحان کرده و در ادامه می گویند که امام حسین(ع) به شهادت رسیدند و خاندانش به اسارت گرفته شدند،کدام یک از شما بعد از این واقعه می توانید شاد باشید ؟ کدام قلبی می تواند محزون نباشد ؟ چطور چشمی می تواند اشک خود را نگه دارد؟ چطور می تواند اندوه خود را آشکار نکند؟ هفت آسمان سنگین و سخت ،دریاها ،آسمان ها و زمین بر قتل حسین(ع) اشک ریختند. کدام قلبی از این خون متلاشی نمی شود؟" در روز عاشورا از زبان خود قاتلین ذکر شده بود که از زیر سنگ ها خون جاری می شد . بنابراین همه احساس دارند و احساس خود را با اشک بیان می کنند که به نوعی اعتراض خود را نسبت به این واقعه نشان می دادند. میبدی در کشف الاسرار صریحاً می گویند: در حادثه کربلا زمین حالت ذوب داشت و خشکسالی آمد و از بخشی از سنگ ها خون می جوشید.